गांधीजींचा सत्याग्रह आणि १९४२ चा स्वातंत्र्यलढा यांचे मोल अल्प नाही; पण इंग्रज राज्यकर्त्यांच्या दृष्टीने ‘थोडी कटकट’ या पलीकडे त्याला महत्त्व नव्हते. या प्रयत्नांतून स्वातंत्र्य खरेच मिळाले असते का ?
आपल्या आधुनिक हिंदुस्थानात असलेल्या नौसेनेचे ब्रीद वाक्य आहे, ‘शं नो वरुण:’ याचा अर्थ आहे, ‘जलदेवतेने आमच्यावर कृपा करावी.’ आपल्या देशात समुद्रप्रवास हा प्राचीन काळापासून प्रचलित आहे.
सामाजिक दुष्प्रवृत्तींविरुद्ध घटनात्मक मार्गाने लढा देण्यासाठी हिंदु जनजागृती समितीने ‘सुराज्य अभियान’ चालू केले. शासकीय आणि सामाजिक क्षेत्रांतील अपप्रकारांविरुद्ध घटनात्मक पद्धतीने लढा देणे आणि जनजागृती करणे हा या मोहिमेचा मुख्य उद्देश आहे.
भारतीय स्वातंत्र्याची गत पंचाहत्तर वर्षे ।
रमले त्यात स्वार्थ साधूनी काँग्रेसभक्त सहर्षे ।।
‘१५ ऑगस्ट १९४७ या दिवशी ‘ब्रिटीश इंडिया’ची भूमी वगळून उर्वरित ५५ टक्के भूमीवर ५६६ स्वतंत्र राजसंस्थाने होती. त्यांचे चलन, सैन्य, कायदे सर्वकाही वेगळे होते. त्यांच्यावर ब्रिटिशांचे अधिपत्य नव्हते.
‘सुराज्य’ हा शब्द जरी उच्चारला, तरी मनाला आनंद होतो. सध्याची आपल्या भोवतालची स्थिती पाहिल्यास आपल्याला ‘सुराज्या’चा प्रत्यय येत नाही. सर्वत्रच ‘कुराज्य’ अनुभवायला येते.
देश स्वतंत्र झाला, तो दिवस होता ‘श्रावण कृष्‍ण चतुर्दशी’ या तिथीचा ! इंग्रजाळलेल्‍या मानसिकतेमुळे हा दिवस ख्रिस्‍ती कालगणनेनुसार ‘१५ ऑगस्ट’ असल्‍याचे म्‍हटले जाते.
१२ ऑक्टोबर २००५ या दिवशी ‘माहितीचा अधिकार’ हा कायदा जम्मू-काश्मीर हे राज्य वगळून उर्वरित भारतात लागू करण्यात आला. हा कायदा लागू करणारा भारत हा जगातील ५४ वा देश आहे. हा एकमात्र कायदा असा आहे की, प्रशासनाने तो पाळायचा असून..
राष्‍ट्राभिमान जागृत होण्‍यासाठी वर्षातील ३६५ दिवस कृती करा !
आय.सी.एस्. होऊनही नेताजी सुभाषचंद्र बोस ब्रिटिशांच्‍या चाकरीत रमले नाहीत. इंग्रजांच्‍या स्‍थानबद्धतेतून निसटल्‍यानंतर त्‍यांनी जपानमधून ‘आझाद हिंद सेने’च्‍या माध्‍यमातून क्रांतीकार्य आरंभले.