शिष्‍याच्‍या जीवनात गुरूंचे महत्त्व अनन्‍यसाधारण आहे; कारण गुरूंविना त्‍याला ईश्‍वरप्राप्‍ती होऊच शकत नाही. गुरूंचे भक्‍तवत्‍सल रूप, दयाळू दृष्‍टी, कृपा करण्‍याची माध्‍यमे यांद्वारे त्‍याला गुरूंच्‍या अंतरंगाचे दर्शन घडते.
शिष्‍याच्‍या मुखातून रात्रंदिवस श्री गुरुनामाचा मंत्रोच्‍चार सारखा चालू असतो. श्री गुरूंच्‍या वचनावाचून साधकाला दुसरे कोणतेही शास्‍त्र ठाऊक नसते. ज्‍या पाण्‍यास श्री गुरूंच्‍या चरणाचा स्‍पर्श झाला आहे, ते पाणी कसलेही असले, तरी त्‍यात संपूर्ण ब्रह्मांडाची तीर्थे साठवली असून ‘ते सर्व तीर्थांत श्रेष्‍ठ आहे’,
उत्तमाधिकारी शिष्‍य म्‍हणजे जीवत्‍व प्राप्‍त होऊन दुःख होत असले, तरी शास्‍त्राभ्‍यासामुळे ‘मी जीव नसून खराखुरा शिव आहे’, असा निश्‍चय झाल्‍यामुळे ज्‍याचा अनादी भ्रम गेला आहे; परंतु जीवदशा मावळली नाही आणि शिवत्‍वाची अनुभूती येत नाही, अशा अवस्‍थेत सापडलेला साधक !
परिपक्‍व फळाला चोच मारायला पोपट जसे सिद्ध असतात, त्‍याचप्रमाणे अनुग्रहपात्र शिष्‍यास शिकवून सिद्ध करण्‍यास गुरुही सिद्ध असतात. त्‍यासाठी शिष्‍याच्‍या ठिकाणी शिकण्‍याची उपजत बुद्धी आणि पात्रता लागते. कावळ्‍याला शिकवून तो काय कोकिळेसारखा गाऊ शकेल ?
गुरूंच्‍या चरणांच्‍या ठिकाणी चार पुरुषार्थ म्‍हणजे ४ मुक्‍ती असतात; परंतु ज्‍या ठिकाणी शिव-शक्‍तीचे ऐक्‍य किंवा सामरस्‍य होते, त्‍यालाच श्रेष्‍ठ गुरुपादुका म्‍हणतात.
‘कृतज्ञतेला शब्‍द नसती, असते केवळ कृती ।
कृतज्ञतेची ही कृती दर्शवते तुमची स्‍थिती ॥’
आमचे पाप-ताप हरण करणारे दु:खहर्ता ।
सकल जनांसी प्रसन्‍न करणारे सुखकर्ता ।
आस लगी गुरुदेवजी के दर्शन की ।
आज्ञा मिली दोनों सद़्‍गुरु माता को महर्षि की ।
‘आपण त्‍या सोहळ्‍यातील एक साक्षीदार असू’, हा विचार माझ्‍या मनाला सुखावून गेला. त्‍या वेळी मी अनुभवलेले भावक्षण पुढे दिले आहेत.
लोकहो, भ्रष्टाचार का थांबत नाही ? हे लक्षात घ्या ! लाचलुचपत प्रतिबंधक विभागाकडून धाड पडल्यास ‘एका भ्रष्टाचार्‍याला शिक्षा झाली’, असा राष्ट्रप्रेमी नागरिकांचा समज होत असेल, तर या वृत्तावरून हा अपसमज दूर होईल !