सद्गुरु डॉ. मुकुल गाडगीळ यांना मला होणार्‍या त्रासांविषयी लिहून पाठवल्यावर त्यांनी मला नामजपादी उपाय सांगितले. त्यानुसार नामजपादी उपाय केल्यावर २ मासांत माझ्या रक्तातील हिमोग्लोबिनचे प्रमाण वाढले.
‘सनातन चैतन्यवाणी’ या ‘ॲप’मधील ‘श्री हनुमते नमः ’ हा नामजप चालू होईपर्यंत अगदी एका मिनिटात कुत्र्यांचे भुंकणे थांबलेले असते, तर काही वेळा खिडकीजवळ असलेली कुत्री दूरवर जाऊन भुंकत असल्याचे लक्षात येते.
१४.८.२०२२ या दिवशी रामनाथी आश्रमात पू. देसाईकाका साधकांसाठी नामजपादी उपाय करत होते. त्या वेळी कु. शौर्य नामजप करण्यास बसला होता. तेव्हा त्याचा नामजप भावपूर्ण होऊ लागला.
गुरुदेवांनी सांगितलेल्या सूत्रांप्रमाणे व्यष्टी आणि समष्टी साधनेचे प्रामाणिक प्रयत्न केल्यास आपल्याला ईश्वराच्या चरणांपर्यंत लवकर पोेचता येईल अन् त्यांचे मन जिंकता येऊन आपल्यावर अखंड गुरुकृपा होईल.
‘मी ‘प.पू. डॉक्टर’ हा नामजप करण्यास आरंभ केल्यानंतर ‘माझा नामजप अखंड चालू आहे’, असे माझ्या लक्षात आले. अन्य वेळी बसून नामजप करतांना माझ्या मनात पुष्कळ अनावश्यक आणि निरर्थक विचार येतात.
कार्यक्रमात शिवाचा सामूहिक नामजप करतांना एका महिला जिज्ञासूला ‘सामूहिक नामजप करतांना शिवाच्‍या चरणाशी बसले आहे’, असे तिला जाणवले.
‘रिमिक्‍स’ पद्धतीचा आणि काळानुसार भावपूर्ण केलेला ‘ॐ नमः शिवाय ।’ या दोन नामजपांचा तुलनात्‍मकदृष्‍ट्या केलेला अभ्‍यास . . .
कधी कधी मला फार त्रास होत असेल; काळजी वाटत असेल, तर त्या वेळी मी नामजप करते आणि मधेमधे दैनिकातील छायाचित्रांना आत्‍मनिवेदन करून रडते अन् मन मोकळे करते. त्‍यांना आत्‍मनिवेदन केल्‍यामुळे मला हलके वाटतेे.
सद़्‍गुरु काकांच्‍या कृपेने अर्ध्‍या घंट्यात माझा पाय हलका जाणवून फरक पडला. एका घंट्याने मी हळूहळू उठून आधार घेऊन चालू लागले. ‘हे उपाय म्‍हणजे आपत्‍काळातील एक प्रकारे संजीवनीच आहे’, असे मला वाटत होते.
मनातील विचारांतील (नकारात्‍मक विचार इत्‍यादींतील) चढ-उतार आध्‍यात्मिक उपाय सांगणार्‍यांना वेळोवेळी सांगायचे. नामजप बसून न झाल्‍यास उभे राहून करायचा आणि उभे राहून होत नसल्‍यास फेर्‍या मारत करायचा.