नामस्मरण हा मनुष्याचा मूळ स्वभाव आहे. त्यालाच ‘भजन’ असेही म्हणतात. त्या मूळ स्वभावापासून दूर गेल्यामुळेच आपण हिंदू दुःखी झालो आहोत. त्यामुळे मनुष्य सत्ययुगातून त्रेतायुगात, त्यातून द्वापरयुगात, असे होत होत आता कलियुगात आला आहे.
नामजप, प्रार्थना आणि भावजागृतीचे प्रयत्न केल्यामुळे मला चुका स्वीकारता येऊ लागल्या आहेत आणि आता माझ्या मनातील नकारात्मक विचार अल्प होत आहेत.
साधना करून आधी माहिती असलेल्या ग्रहणासारख्या घटनांपासून होणार्‍या हानीपासून आपण स्वतःचे रक्षण करू शकतो. यासाठी संपूर्ण ग्रहणकाळात (वेध लागल्यापासून ते मोक्ष होईपर्यंत) साधना करणे आवश्यक आहे.’
‘मला काही दिवसांपूर्वी पित्ताचा त्रास होत होता. ‘सतत होणारी घशातील जळजळ आणि डोकेदुखी’ यांमुळे मी पथ्य पाळू लागलो. नंतर मला याचा तीव्र त्रास होऊ लागला. मला कार्यालयातील कामे करण्यावर बंधने येऊ लागली. त्यामुळे मी आयुर्वेदिक उपचार घेण्याचे ठरवले.
‘एकदा मी रामनाथी आश्रमातील श्री सिद्धीविनायकाच्या मूर्तीचे दर्शन घेत होतो. त्या वेळी माझा आपोआप ‘ॐ गँ गणपतये नमः ।’ असा नामजप चालू झाला.
मी म्हणाले, ‘‘माझ्या प्रारब्धात कर्करोग आहे, हे मी स्वीकारले आहे; परंतु ‘तो सुसह्य होईल’, यासाठी मी काय करू ?’’ तेव्हा ते म्हणाले, ‘‘आपण साधनेनेच ही गाठ कशी वितळेल, हे पाहू.’’
हा नामजप न्यूनतम १ घंटा करावा. जे साधक स्वतःला होत असलेला वाईट शक्तींचा त्रास दूर होण्यासाठी आध्यात्मिक उपाय करतात, त्यांनी त्यांच्या उपायांच्या नामजपाच्या व्यतिरिक्त दत्ताचा नामजप न्यूनतम १ घंटा करावा.