भाऊंच्या निधनानंतर साधारण १२ – १३ घंट्यांनी त्यांच्या पार्थिवावर अंतिम संस्कार करण्यात आले, तरीही त्यांचा तोंडवळा सतेज दिसत होता.
‘सप्टेंबर २०२३ च्या शेवटच्या आठवड्यात मी नामजप करत असतांना मला सूक्ष्मातून एक शिवपिंडी दिसली. त्या शिवपिंडीवर अर्धनारीश्वराचे (अर्धे महादेवाचे आणि अर्धे पार्वतीचे) मुख होते.
‘पू. ताई, काहीही झाले, तरी तू मला कधीच सोडू नकोस. तू कधीच सोडणार नाहीस, सोडत नाहीस आणि आजवर सोडलेही नाहीस. मला तुझा क्षणोक्षणी लाभ करून घेता येऊ दे’,
अनिष्ट शक्ती मुख्यत्वे नकारात्मक विचारांद्वारे त्रास देतात. मनात नकारात्मक विचार येत असल्यास व्यक्तीकडून भावपूर्ण नामजप होत नाही.
भावना मानसिक स्तरावर असते. भाव हा आध्यात्मिक स्तरावरचा असतो. वाईट शक्तींचे सर्व त्रास न्यून झाले किंवा दूर झाले की, भावाच्या स्थितीची अनुभूती येईल. आता तो विचार करायचा नाही.
आपण कार्यपद्धतीचे पालन केले की, देवाचे साहाय्य मिळते. त्यातून आपली साधना होते आणि आनंद मिळतो. अध्यात्म जगायला शिकले की, आपल्याला त्यातला खरा आनंद मिळायला लागतो.
‘१.२.२०२१ या दिवशी मी मुंबईला माझ्या एका महत्त्वाच्या कामासाठी गेलो होतो. काम पूर्ण झाले आणि त्याच दिवशी मला ताप अन् खोकला झाला. नंतर मला दम्याचा (अस्थमाचा) त्रास चालू होऊन श्वास घ्यायला त्रास होऊ लागला.
मी रात्री ११.३० वाजता झोपण्यापूर्वी साडी पालटून पंजाबी पोशाख घातला आणि झोपायला गेले. झोपेपर्यंत माझ्या कपाळावरील अक्षता चिकटलेल्याच होत्या.