ब्रह्मचैतन्य गोंदवलेकर महाराज यांची शिकवण
तुमच्या आयुष्यातील जे रिकामे क्षण आहेत, तेवढे जरी तुम्ही नाम घेत भगवंताला अर्पण केले, तरीसुद्धा तो नामधारकांचा दास होऊन रहातो !
तुमच्या आयुष्यातील जे रिकामे क्षण आहेत, तेवढे जरी तुम्ही नाम घेत भगवंताला अर्पण केले, तरीसुद्धा तो नामधारकांचा दास होऊन रहातो !
‘भगवान श्रीकृष्ण गुरुपौर्णिमेचा उत्सव साजरा करतात, आपल्या गुरूंकडे जातात. देवतागण आपले गुरु श्री बृहस्पतींचे पूजन करतात. दैत्यगणही आपले गुरु श्री शुक्राचार्यांचे पूजन करतात.’
प्रत्येक जीव म्हणजे अव्यक्त ब्रह्म होय. बाह्य आणि अंतःप्रकृती यांचे नियमन करून स्वतःतील मूळचे ब्रह्मरूप प्रकट करणे, हेच जीवनाचे अंतिम लक्ष्य होय !
‘घर कितीही स्वच्छ असले, तरी त्याची नियमित झाडलोट करणे आवश्यक असते. त्याचप्रमाणे मनाचे पावित्र्य टिकवण्यासाठी प्रयत्न करत रहाणे आवश्यक आहे.
भगवंताचा विसर हा कोणत्याही कारणाने झाला तरी बरा नाही; मग प्रपंचात सुखसोयी असल्याने होवो किंवा प्रपंचात दुःख झाल्यामुळे होवो.
‘मनुष्य स्वतःच्या पूर्वकर्माप्रमाणे इतरांना भेटतो किंवा कुणाच्या तरी ओळखीने एकमेकांस पारखत असतो.’
मी माझ्या बुद्धीने जेवढा विचार करतो, त्या विचारांच्या क्षेत्रात कुठे देव आहे, असे जाणवत नाही; पण माझ्या बुद्धीच्या कक्षेत येते, तेवढेच खरे असेही मी मानू शकत नाही. माझ्या बुद्धीच्या पलीकडे काही म्हणून असणारच – केरूनाना, सज्जन आणि प्रामाणिक !
आपल्या उणिवांची जाणीव असणे’, ही सर्वांत महान विद्या आहे, तर ‘स्वतःला बुद्धीमान समजणे’, ही सर्वांत मोठी अविद्या होय.
नाम हे भाव उत्पन्न करते. भावयुक्त अंत:करणाने आपण नाम घेतले, म्हणजे आपले काम शीघ्र होते. भगवत्प्राप्ती हे आपल्या जीवनाचे ध्येय ठरवून आपण नेहमी त्याच्याभोवती फिरत असावे, म्हणजेच त्याच्या अनुसंधानात असावे. आपल्या पैशावर स्वतःची सत्ता नाही, आपल्या माणसांवर स्वतःची सत्ता नाही. म्हणून स्वतःचे कर्तव्य तेवढे करावे आणि ते करत असतांना स्वतःचे मन दुश्चित्त होऊ देऊ नये. … Read more