‘शरद ऋतूचे आगमन झाल्यावर (निरभ्र झालेले) आकाश सरोवराप्रमाणे भासते, आकाशातील चंद्र हंसाप्रमाणे, तर तारे म्हणजे जणू शुभ्र कमळे आहेत’, असे वाटते.

आपण स्‍वतःला सुधारण्‍याचा प्रयत्नच करत नाही. आपल्‍याला सर्व समजते; परंतु प्रयत्न करायला नको ! वासनेच्‍या जाळ्‍यातून बाहेर पडण्‍याचा आपण प्रयत्न करत नाही.

‘जिथे तुम्ही रहाता तिथे सद्गुरु आहेतच’, असे तुम्हाला वाटते आणि समाधान होते, हीच त्यांची खरी कृपा होय. श्रद्धेने जे काम होते, ते तपश्चर्येने होत नाही. आपल्या गुरूंनी सांगितल्याप्रमाणे वागणे,

एकदा भोज राजाने एका रत्नपारख्याला बक्षीस देण्याची आज्ञा दिली, ‘‘मंत्री ! या रत्नपारख्याने हिरे पारखण्यात अतुल्य चमत्कार दाखवला आहे.