१५.६.२०२४ या दिवशी अकोला येथील ६६ टक्के आध्यात्मिक पातळीचे श्यामसुंदर राजंदेकर यांचे मासिक श्राद्ध आहे. त्यानिमित्त साधकांना लक्षात आलेली त्यांची गुणवैशिष्ट्ये येथे दिली आहेत.
‘आद्य शंकराचार्यांनी विरोधी पंडितांशी वाद-विवाद करून त्यांचा पराभव केला; मात्र हल्लीच्या बुद्धीप्रामाण्यवाद्यांना आणि धर्मद्रोह्यांना वाद-विवाद करून हरवता येत नाही; कारण त्यांचा धर्माचा काडीइतकाही अभ्यास नसल्याने ते वाद-विवाद करण्यास पुढे येत नाहीत !’
आईला अनेकदा भिंतीवर ‘गाय’, ‘श्रीकृष्ण’, ‘मोक्षद्वार’, कधी ‘गजानन महाराज’ किंवा ‘गणपति’ स्पष्ट दिसतात.
त्या प्रतिदिन पहाटे उठणे, व्यायाम करणे, आध्यात्मिक उपाय करणे, देवपूजा करणे, भजन आणि स्तोत्रपठण करणे, या कृती न चुकता करतात.
पू. (श्रीमती) सुमन नाईक या स्वत:साठी प्रार्थना न करता साधकांसाठी करतात. त्यावरून संतांची प्रार्थना कशी असते, हे लक्षात येईल. – सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले
मडगाव, गोवा येथील होमिओपॅथी वैद्य अशोक बोरकर यांची सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्याशी झालेल्या वैयक्तिक भेटीच्या वेळी त्यांना आलेली अनुभूती पुढे दिली आहे.
इतर साधनामार्गातील संतांच्या तुलनेत भक्तीमार्गातील संतांचे भक्त आणि शिष्य यांची संख्या अधिक असते. त्यामुळे भक्तीमार्गी संतांनीच खर्‍या अर्थाने समाजाच्या उद्धारासाठी अधिक कार्य केलेले आहे.
‘धर्म पंचज्ञानेंद्रिये, मन आणि बुद्धी यांच्या पलीकडे आहे. असे असतांना बुद्धीप्रामाण्यवाद्यांनी धर्माविरुद्ध विधाने करणे केवळ अज्ञानदर्शक नसून तो धर्मद्रोह आहे. एखाद्या शाळेतल्या मुलाने पदवीधरावर त्याच्या ज्ञानासंदर्भात टीका करावी, असे ते आहे !’
पू. मेनरायकाकांच्या सूक्ष्म रूपाने शिवाशी एकरूप होण्याची इच्छा व्यक्त केली. त्यानंतर ही पू. मेनरायकाकांची चंदेरी रंगाची ज्योत शिवाच्या हृदयात सामावली गेली.
सच्चिदानंद परब्रह्म गुरुदेव सहजावस्थेत असतात. एकदा ते बोलता बोलता म्हणाले, ‘‘माझे चुकले.’’ त्या वेळी मला जाणीव झाली की, ते साक्षात् परमेश्वर असूनही त्यांच्यात किती सहजता आहे ? आपण आपल्याकडून अनेक चुका झाल्या, तरीही ‘माझे चुकले’ असे म्हणत नाही.