रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात झालेल्या एका शिबिराच्या वेळी अमरावती येथील श्री. सौरभ सोनटक्के यांना आलेल्या अनुभूती
मी आश्रमाच्या ध्यानमंदिरात जाऊन जप केला. तेव्हा ‘नामजप करतच रहावा. तेथून उठूच नये’, असे मला वाटत होते.
मी आश्रमाच्या ध्यानमंदिरात जाऊन जप केला. तेव्हा ‘नामजप करतच रहावा. तेथून उठूच नये’, असे मला वाटत होते.
श्री गुरूंच्या शिकवणीत सिद्ध झालेला चांगला साधक कुठेही गेला, कुठल्याही परिस्थितीत असला, तरी तो आनंदी असतो आणि त्याच्यातील आध्यात्मिक आनंदाने सारे जग प्रकाशमान करतो.’
‘पू. मनीषाताईंमध्ये सूक्ष्मातील जाणण्याची क्षमता आहे’, असे मला अनेक प्रसंगांतून अनुभवायला मिळाले.
पूर्वी ते पुष्कळ व्यसनाधीन होते; पण आता त्यांचे व्यसन पूर्णपणे सुटले आहे.‘आधीच्या तुलनेत त्यांच्यात प्रेमभाव पुष्कळ वाढला असून ते सर्वांशीच प्रेमाने बोलतात.
ध्यानमंदिरात ध्यानाला बसल्यावर मला उठावेसेच वाटत नव्हते. तेथे मला एक प्रकारची मानसिक शांतता आणि सात्त्विकता अनुभवायला मिळाली.
एखाद्या साधकाकडून योग्य पद्धतीने कृती होत नसल्यास पू. ताई त्याच्या जवळ जाऊन त्याला प्रेमाने समजावून सांगतात. त्यामुळे त्या साधकाला त्यांचा आधार वाटतो आणि साधकाचा सेवा करण्यासाठी उत्साह वाढतो.
कोण कोणत्या जन्मात किती साधना करील ?, हे ठरलेले असल्याने त्याच्यात न अडकता स्वतःची साधना करण्याकडे लक्ष केंद्रित करावे !
आजींच्या घरी गेल्यानंतर घरामध्ये प्रकाश वाढत असल्याचे जाणवले आणि हळूहळू त्याचे प्रमाणही वाढत गेले.
तुम्ही जे काही योग्य असे श्रवण कराल, त्यापूर्वी अनुकूल चिंतन करा. अनुकूल चिंतन श्रद्धेनेच होते.’
सकाळी सूर्याेदयापूर्वी पूजनाच्या ठिकाणचे वातावरण इतके पवित्र आणि चैतन्यदायी जाणवत होते की, मी जणू काही वेगळ्याच लोकात असल्याचे मला वाटले.