‘साधनेने प्रारब्ध न्यून होते आणि तीव्र साधना अन् गुरुकृपा यांनी ते नष्ट होते’, हे मला ठाऊक होते; परंतु ‘साधनेने चिरंतन आनंदावस्था कशी मिळते’, हे सौ. नम्रतावहिनींच्या उदाहरणातून कळले.

प.पू. भक्तराज महाराज यांच्या भजनपंक्तीमधील ‘विसरलो देहभान मी संसारी । दंग झाले माझे मन मंदिरी।’, अशी अवस्था ठाकूरकाकू अनुभवत आहेत’, असे वाटले.