शांतारामदादांचे व्यावहारिक दृष्ट्या शिक्षण अल्प झाले आहे. तरीही केवळ त्यांच्यातील भाव आणि तळमळ यांमुळे ते सांगत असलेला विषय सर्वांना आकलन होतो अन् ऐकणार्‍याला त्यांनी सांगितल्याप्रमाणे साधना करावीशी वाटते.
सायली ‘सेवेत चुका होतील’, असा विचार न करता धडाडीने सर्व सेवा करत असे. ती ‘चुकांतून शिकून त्या चुका पुन्हा होऊ नयेत’, यासाठी प्रयत्नरत असे.
परम पूज्यांनी सांगितल्याप्रमाणे ‘देवाण-घेवाण हिशोब संपवणे’, हे अतिशय महत्त्वाचे आहे’, या विचाराने मी माझ्या मनात त्यांच्याविषयी असलेले किल्मिष आणि पूर्वग्रह काढू शकले अन् ‘मनापासून त्यांची सेवा करायची’, असे ठरवून सेवा करायला आरंभ केला.
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांनी साधकांना केलेले मार्गदर्शन …
‘साधना करतांना आणि व्यावहारिक जीवन जगतांना असंख्य अडचणी येतात. त्या अडचणीतील प्रसंगांना सामोरे जाण्यासाठी देवाने आपल्याला एक अनमोल आणि प्रभावी शस्त्र दिले आहे…
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले मार्गदर्शन करतांना सांगतात, ‘एकदा अध्यात्माचे ज्ञान झाले की, जगातील सर्व विषयांचे ज्ञान होते. प्रत्येक विषयाचा वेगळा अभ्यास करावा लागत नाही.
सनातनच्या ४८ व्या (व्यष्टी) संत पू. (श्रीमती) निर्मला दातेआजी (वय ९० वर्षे) यांना खोकल्याचा तीव्र त्रास होत होता. सद्गुरु डॉ. मुकुल गाडगीळ यांनी सांगितलेल्या नामजपादी उपायांनी पू. दातेआजींना लाभ होऊन त्यांचा खोकला न्यून झाला.
संहितेसाठी कोणताही नवीन विषय निवडतांना सर्वांचे मत घेतले जाते. ‘कोणती सूत्रे असावीत ?’, याचे चिंतन सर्वांकडून एकत्रितरित्या केले जाते.
‘‘आज वर्गात श्री दुर्गादेवीचे अस्तित्व अनुभवता आले.’’ २ – ३ युवतींनी सांगितले, ‘‘आज वर्ग श्री दुर्गादेवीच घेत आहे’, असे वाटत होते.’’
त्यांच्याशी बोलण्यामुळे माझाही भाव जागृत झाला. तीव्र आध्यात्मिक त्रास असूनही त्यांच्यातील अहंशून्यता, नम्रता आणि प्रेमळ वृत्ती त्यांच्याशी बोलतांना मला जाणवत होती.’