त्या वसाहतीत प्रवचने झाल्यामुळे तेथील लोकांना नामजपाची गोडी लागली. ते सर्व जण सामूहिक नामजप करतात. त्या वसाहतीतील जिज्ञासू नामजप करत असल्यामुळे त्यांना अनुभूती येऊ लागल्या.
‘काका वेळेचे पालन करतात. ते अतिशय शिस्तप्रिय आहेत. काकांची व्यष्टी साधना कधीही खंडित होत नाही. सध्या ते ५ ते ६ घंटे नामजप करतात.’
जश्रीता एक मासाची असतांना आम्ही भ्रमणभाषवर लावलेला श्रीकृष्णाचा पाळणा आणि सद्गुरु नंदकुमार जाधव यांनी गायलेले ‘तुम्ही राम हो तुम्ही कृष्ण हो’, हे गीत तिला फार आवडत असे.
सनातनचे संत पू. अशोक पात्रीकरकाका, मी आणि चालक-साधक एका जिज्ञासूला भेटण्यासाठी जात होतो. त्या वेळी मी ‘ॐ ॐ श्री दुर्गादेव्यै नमः ॐ ॐ ।’, हा नामजप करत होते. गाडीत पुष्कळ ऊन आल्याने पू. काका मागे येऊन शेजारी येऊन बसल्यावर माझ्या नामजपात आपोआप पालट होऊन माझा ‘परम पूज्य, परम पूज्य’, असा नामजप होऊ लागला…
‘म्हातारपणी विस्मरणामुळे काहीच आठवत नाही. त्यामुळे त्या वेळी देवाचे नाव तरी कसे आठवणार ? यासाठी नामस्मरणाचा संस्कार मनावर होण्यासाठी तरुणपणापासूनच अधिकाधिक नामस्मरण करावे. जेणेकरून म्हातारपणी देवाचे नामस्मरण करणे सुलभ होईल.’
३ ते ७.२.२०२४ या कालावधीत मी रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात सेवेसाठी आले होते. त्या वेळी ध्यानमंदिरात नामजप करतांना मला आलेली अनुभूती येथे दिली आहे.
‘श्रीहरीला ‘सूर्याला अर्घ्य देणे, तुळशीला पाणी घालणे आणि देवपूजा करणे’, या कृती पुष्कळ आवडतात. त्याला रांगोळी काढायला आवडते आणि ‘आई कशी रांगोळी काढते ?’, ते पाहून तोसुद्धा रांगोळीमध्ये रंग भरतो.’
‘जिथे साधना सांगण्याची संधी मिळेल, तिथे साधना सांगायची आणि गुरूंनी सांगितलेली साधना सर्वांपर्यंत पोचवायची’, हे मला पू. ताईंकडून शिकायला मिळाले.
‘साधकांनी योग्य प्रकारे आवरण काढण्यास आरंभ केल्यावर वातावरणातील त्रासदायक शक्ती जलद गतीने दूर होत आहे’, असे मला जाणवले.
विविध प्रकारच्या अपघातांपासून रक्षण होण्यासाठी साधकांनी उपास्य देवतेला प्रार्थना करावी आणि वैयक्तिक नामजपासह पुढील नामजप करावा.