‘वर्ष २०१२ मध्‍ये मला स्‍तनाचा कर्करोग झाला होता. त्‍या वेळी सर्व वैद्यकीय उपचार करून मी त्‍यातून पूर्णपणे बरी झाले. वर्ष २०२१ मध्‍ये माझा उजवा पाय दुखू लागला. त्‍यावर सर्व वैद्यकीय उपचार, ‘फिजिओथेरपी’ आणि व्‍यायाम केले; पण पायाला आराम मिळाला नाही.
‘लग्‍नाआधी मी साधना करत नव्‍हते. ‘साधना म्‍हणजे काय ?’, हे मला ठाऊक नव्‍हते. लग्‍न झाल्‍यावर आम्‍ही दोघेही (मी आणि माझे यजमान) नोकरी करत असल्‍याने घरी अल्‍प वेळ देऊ शकत होतो. त्‍यामुळे आम्‍ही साधनेला आरंभ केला नव्‍हता.
सद़्‍गुरु काकांनी सांगितले, ‘‘आपली प्रत्‍येक कृती साधना म्‍हणून व्‍हायला पाहिजे.’’ या विचारामुळे माझे परम पूज्‍य गुरुदेवांशी अनुसंधान वाढले आहे.
सच्‍चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांचे रूप दिसून त्‍यांच्‍या जागी सद़्‍गुरु आईचा चेहरा दिसणे आणि पुन्‍हा समष्‍टी कार्याशी संबंधित दृश्‍ये दिसणे
गुरुपौर्णिमेचा सोहळा चालू असतांना परात्‍पर गुरु डॉक्‍टर यांची प्रतिमा सद़्‍गुरु स्‍वाती खाडये यांच्‍या शरिरात जात असल्‍याचे दिसणे
ज्‍यांना पाहून स्‍थितप्रज्ञतेची अनुभूती येते ।
असे ऋषितुल्‍य सद़्‍गुरु आम्‍हा लाभले ।
ब्रह्मोत्‍सवाच्‍या दिवशी रथयात्रेला आरंभ होताच आनंदाची स्‍पंदने जाणवणे आणि आरंभापासून शेवटपर्यंत चेहर्‍यावरील हास्‍य टिकून रहाणे
प्रसादाची बांधणी (पॅकिंग) सेवा करतांना ती ‘सङ्‍घे शक्‍तिः कलौ युगे ।’ या वचनाप्रमाणे होत असल्‍याचे अनुभवणे
रामनाथी आश्रमातून देवद आश्रमात परत येतांना तेथील सर्व साधक मला म्‍हणाले, ‘‘तुम्‍हाला गुरुदेवांनी पुष्‍कळ शक्‍ती आणि शांती दिली.’’
‘श्रीरामाने सच्‍चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्‍या रूपात अवतार घेतला आहे आणि गुहन याने पलनिवेल यांच्‍या रूपात पुन्‍हा जन्‍म घेतला आहे’, असे वाटणे