एकदा जयेशने ‘केसरी’ हा चित्रपट पाहिला. त्यात मुख्य सैनिकाला लढतांना वीरमरण येते. तो चित्रपट पाहिल्यावर बर्‍याच वेळा तो मला म्हणायचा, ‘‘आई, मलाही असेच माझ्या मातृभूमीसाठी लढतांना वीरमरण आले, तर किती चांगले होईल !’’
मी दुरून पाहिल्यावर ध्येय मला फार दूर वाटत होते. पुढे मला साधना समजल्यावर गुरुदेवांनी माझा हात पकडला आहे, हे माझ्या लक्षात आले.
२८.४.२०१९ या दिवशी मी ध्यानमंदिरात उपायांना बसले होते. तेव्हा प.पू. बाबांशी (प.पू. भक्तराज महाराज यांच्याशी) माझा सूक्ष्मातून पुढील संवाद झाला.
मोगल आणि इंग्रज येण्यापूर्वी भारतातून सोन्याचा धूर निघत होता, हे सत्य आहे आणि आताही तो निघू शकण्याची भारताची क्षमता आहे; मात्र आवश्यकता आहे ती धर्माधिष्ठित आणि जनतेला साधना शिकवणार्‍या शासनकर्त्यांची !
पाश्‍चात्त्य देश मायेत पुढे जायला शिकवतात, तर भारत ईश्‍वरप्राप्तीच्या मार्गाने कसे जायचे ते शिकवतो ! – (परात्पर गुरु) डॉ. आठवले
आम्ही प्रार्थना केल्यावर शोरूमच्या परिसरात जोराचा पाऊस पडला. त्या वेळी प.पू. बाबा चारचाकीत बसले आहेत, असे आम्हाला वाटले. तिथून बाहेर पडल्यानंतर लक्षात आले की, अन्य कुठेही पाऊस पडला नाही. सगळीकडे कडकडीत ऊन आहे.
२३ जानेवारीला मराठे कुटुंबियांवर परात्पर गुरु डॉक्टरांनी कसा कृपेचा वर्षाव केला आणि त्यांना त्रासातून मुक्त केले, ते पाहिले, आज त्यापुढील भाग पाहूया.
विषय प्रस्तुत करतांना, परात्पर गुरु डॉक्टरांनी दिलेल्या ज्ञानाचा केवळ प्रचार आणि प्रसारच होत नसून ते समाजमनात स्वीकारले जाऊन रुजत आहे, असे मला जाणवले.
वाहनाची पूजा झाल्यानंतर निर्माल्य र्‍हाइन नदीत विसर्जन करतांना नदीचे पाणी आमच्या दिशेने वाहू लागले, जणूकाही ते अर्पण घेण्यासाठी नदी आतुर झाली आहे.
श्री विष्णुतत्त्व जागृती सोहळ्याच्या दिवशी प.पू. भक्तराज महाराज यांच्या गाडीतील त्यांच्या छायाचित्राला एक फूल वाहिले होते. ५ मासांनंतरही ते टवटवीत होते !