भारतीय तत्त्वज्ञानातील अपूर्व विचार म्हणजे पुनर्जन्म विचार !
मृत्यू म्हणजे देह आणि देही यांची फारकत ! हा जो देही, म्हणजे देहाचा धनी तो त्या देहाला टाकून जातो. हाच मृत्यू !
मृत्यू म्हणजे देह आणि देही यांची फारकत ! हा जो देही, म्हणजे देहाचा धनी तो त्या देहाला टाकून जातो. हाच मृत्यू !
‘११.०६.२०२४ या दिवशी भारताचार्य पू. प्रा. सु.ग. शेवडेगुरुजी (वय ८९ वर्षे) यांचा संत सन्मान सोहळा झाला. तो भावसोहळा पहातांना साधकाला जाणवलेली सूत्रे येथे दिली आहेत.
पू. आबांच्या संतसन्मान सोहळ्याला सूक्ष्मातून अनेक संत उपस्थित आहेत आणि सोहळा कोणत्या तरी उच्च लोकात चालू आहे’, असे मला वाटले.
आतापर्यंत प्रसिद्ध झालेल्या लेखात आपण विश्व उत्पन्न करून ते चालवणारा विधाता, हिंदु धर्माचे केंद्र मनुष्य असणे आणि नवविधाभक्ती अन् त्यांचे महत्त्व’, यांविषयीची सूत्रे वाचली. आज या लेखाचा पुढचा भाग येथे देत आहोत.
आपण जी कर्मे करतो, त्यानुसार आपल्याला पुढचा जन्म मिळतो. अर्थात् आपल्याला, म्हणजे आत्म्याला. देह हा माझा आहे. हात-पाय, नाक-डोळे हे सारे माझे आहेत. तो ‘मी’, म्हणजे आत्मा हा देहाचा मालक आहे.
आतापर्यंत प्रसिद्ध झालेल्या लेखात आपण ‘हिंदु माणसाच्या अंतःकरणातील धर्मकल्पना विकसित होणे महत्त्वाचे, जगद्गुरु शंकराचार्यांनी जाणलेले मर्म, हिंदु धर्माचे माहात्म्य वर्णन करणारी उद्बोधक वचने…
आतापर्यंत प्रसिद्ध झालेल्या लेखात आपण ‘हिंदु माणसाच्या अंतःकरणातील धर्मकल्पना विकसित होणे महत्त्वाचे, जगद्गुरु शंकराचार्यांनी जाणलेले मर्म आणि हिंदु धर्माचे माहात्म्य वर्णन करणारी उद्बोधक वचने’, यांविषयीची सूत्रे वाचली. आज या लेखाचा पुढचा भाग येथे देत आहोत. (लेखांक ३६)
१२ ऑगस्ट या दिवशी प्रसिद्ध झालेल्या लेखात आपण ‘हिंदु माणसाच्या अंतःकरणातील धर्मकल्पना विकसित होणे महत्त्वाचे, जगद्गुरु शंकराचार्यांनी जाणलेले मर्म आणि हिंदु धर्माचे माहात्म्य वर्णन करणारी उद्बोधक वचने’,…
‘सामान्यपणे स्नान-संध्या, देवपूजा, उपवास, व्रत-वैकल्ये, तीर्थयात्रा, देवदर्शने, माळा-टिळा धारण इत्यादी गोष्टींना आपल्या आचारांत स्थान देणार्यांना ‘धार्मिक’ म्हटले जाते.