ते तीर्थयात्रा करून पैठणला परतले. त्यानंतर त्यांनी सर्व आयुष्य परोपकार करण्यात व्यतीत केले. त्यांनी ‘एकनाथी भागवत, भावार्थ रामायण, चतुःश्लोकी भागवत’ इत्यादी अनेक ग्रंथांचे लेखन केले. ते श्रीकृष्णस्वरूपाचे ध्यान करत परमानंदात निमग्न होऊन पैठण येथेच समाधीस्त झाले.
‘सनातनच्या दैवी बालकांची अलौकिक गुणवैशिष्ट्ये’
सद्गुरु स्वातीताईंनी जिज्ञासू आणि धर्मप्रेमी यांची त्यांच्या घरी जाऊन भेट घेतली. त्यामुळे त्यांच्या कुटुंबियांशीही जवळीक निर्माण होऊन त्यांचे कुटुंबीयही साधना करू लागले आहेत.
सद्गुरु स्वातीताई सर्वच साधकांशी आनंदाने आणि प्रेमाने बोलतात. त्या एवढ्या मोठ्या सद्गुरु असूनही त्यांच्यातील प्रेमभावामुळे त्या लहान मुलांशी लहान होऊन बोलतात.
पू. (श्रीमती) सुधा सिंगबाळआजी रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात आल्या असताना साधिकेला जाणवलेले त्यांचे गुणवैशिष्ट्य आणि सूत्रे येथे दिली आहेत.
पू. सिंगबाळआजी आणि सुश्री (कु.) कला खेडेकर यांच्याविषयी वैद्या (कु.) मोनिका कल्याणकर यांना जाणवलेली सूत्रे अन् संत सन्मान सोहळ्याच्या वेळी आलेल्या अनुभूती पुढे दिल्या आहेत.
सेवेनिमित्त देवद आश्रमात असताना गुरुदेवांनी (परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी) माझ्या मनात ‘पू. रत्नमाला दळवीताई यांच्याकडून शिकूया’, असा विचार घातला. पू. रत्नमालाताईंनी मला सांगितलेली सूत्रे पुढे दिली आहेत.
सुश्री (कु.) नलिनी राऊत (आध्यात्मिक पातळी ६३ टक्के) यांना पू. (सुश्री (कु.)) रत्नमाला दळवी यांची लक्षात आलेली गुणवैशिष्ट्ये या लेखात दिली आहेत.
‘आम्हाला साधनेची दिशा आणि सेवेची प्रेरणा मिळावी अन् आमच्याकडून भावजागृतीचे प्रयत्न व्हावेत’, यासाठी सद्गुरु स्वातीताई इतक्या आर्ततेने प्रयत्न करतात की, त्यामुळे पुष्कळ साधकांचा भाव जागृत होऊन त्यांना अनुभूती येतात.
सद्गुरु स्वातीताई अगदी घरातील सदस्याप्रमाणे आमच्या समवेत असतात. प्रत्येक गोष्टीत इतरांचे कौतुक करणे, इतरांना उत्साही ठेवणे हे ताईंकडून शिकायला मिळाले.