पू. दीक्षितआजी शिवदशेत असल्यामुळे त्यांच्याकडून निर्गुण स्तरावरील चैतन्य प्रक्षेपित होत होते. त्यामुळे माझ्या मनातील विचार न्यून होऊन मला जागृत ध्यानावस्था अनुभवण्यास मिळाली.
ज्या वेळी ‘मी चांगले प्रयत्न करतो’, असे वाटते, त्या वेळी ‘आपला अहं जागृत झाला आहे’, असे समजावे.
‘आपले जीवन सर्वस्वी गुरुचरणी समर्पित करायचे आहे’, हा विचार कु. वैदेही शिंदे यांच्या मनात येताच त्यांना स्फुरलेले काव्य पुढे दिले आहे.
योगतज्ञ दादाजी वैशंपायन यांनी सांगितल्यानुसार प्रतिदिन ‘नवग्रह-मंत्र’ पठण करतात आणि श्रीरामरक्षास्तोत्र म्हणतांना साधिकांना आलेल्या अनुभूती येथे दिल्या आहेत.
धाराशिव येथील श्रीमती मंदाकिनी चौधरी (पू. (सौ.) संगीता जाधवकाकू यांच्या आई) रामनाथी आश्रमात आल्या होत्या. त्यांना प्रथम पाहिले, तेव्हा त्या भगवंताच्या अनुसंधानात असून त्यांची दृष्टी शून्यात स्थिरावली आहे’, असे जाणवले.
‘संत म्हणजे साक्षात् ईश्वराचे सगुण रूप असतात’, हे प्रत्यक्ष अनुभवता आले. संतांच्या अस्तित्वाचे महत्त्व लक्षात येऊन त्यांच्या सत्संगातून ‘ते सर्वांच्या उद्धारासाठी कशा प्रकारे कार्यरत असतात ?’, हे मला शिकायला मिळाले.
डॉ. मेहताकाकांकडून प्रक्षेपित होणारी देवतांची प्रकट शक्ती आणि चैतन्य यांच्या लहरींमुळे माझ्या खोलीची शुद्धी झाली अन् खोली चांगल्या स्पंदनांनी भारित झाल्याचे जाणवले.
पक्षी म्हणत आहेत, ‘वैकुंठात आम्ही कला सादर करू कि नाही ?’, हे ठाऊक नाही; परंतु येथे तुझ्या खोलीच्या बाहेर येऊन आम्ही कला सादर करत आहोत. मंजुळ गुंजारव करत आहोत. आम्ही तुझ्या कृपेसाठी आतुरलेले आहोत.
‘कार्यालयात दुपारच्या जेवणाच्या सुटीत नामजप करावा’, अशी तळमळ असतांना साधिकेने अनुभवलेली देवाची कृपा !
विवाहसोहळा शास्त्रानुसार आणि आश्रमातील वातावरणाप्रमाणे व्हावा, यासाठी केलेले प्रयत्न अन् विवाहसोहळ्याच्या वेळी त्यांना आलेल्या अनुभूती पुढे दिल्या आहेत.