१. आरंभी मी सेवा करत असतांना तो रडणे, न ऐकणे, एका जागी न बसणे, असे करत असे. आता तो शांत बसतो. मी सांगेन, ते तो ऐकतो.
नामजप करतांना ‘मी उच्च लोकांमध्‍ये आहे’, असे वाटून मी एकदम महा, जन, तप आणि सत्‍य अशा लोकांत प्रवास करून आल्‍याचे मला जाणवले.
उच्च लोकातून पृथ्वीवर जन्माला आलेली दैवी (सात्त्विक) बालके म्हणजे पुढे हिंदु राष्ट्र (सनातन धर्म राज्य) चालवणारी पिढी ! चि. नंदिनी श्रीराम कुलकर्णी ही या पिढीतील एक आहे !
पुढच्‍या रांगेत एक आसन रिकामे होते. देव मला म्‍हणाले, ‘तुमच्‍यासाठी एक आसन राखीव ठेवले आहे. त्‍यावर तुम्‍ही बसा.’ मी समोर बघितले, तर परम पूज्‍य श्रीविष्‍णूच्‍या वेशात होते.
सद़्‍गुरु कुवेलकरआजी पलंगावर पहुडल्‍या होत्‍या. तेव्‍हा त्‍यांच्‍या देहाचा आकार पुष्‍कळ लहान जाणवत होता. ‘सद़्‍गुरु आजी देहात असूनही देहात नाहीत’, असे मला काही क्षण जाणवले.
‘काही दिवसांपूर्वी श्रीसत्‌शक्‍ति (सौ.) बिंदा नीलेश सिंगबाळ यांनी मला ‘अंतर्मुखता वाढवण्‍यासाठी प्रयत्न कर’, असे सांगितले होते; परंतु माझ्‍या बहिर्मुखतेची तीव्रता एवढी होती की, माझे साधकांच्‍या बोलण्‍याकडे लक्ष जाऊन मला काही प्रसंगांमुळे ..
‘आपल्‍यावर गुरुदेवांची कृपा आणि संतांचा संकल्‍प असेल, तर देव आपल्‍याला योग्‍य व्‍यक्‍तीपर्यंत पोचवतो’, याची मला अनुभूती घेता आली.
गुरुवारी सकाळी उठल्‍यापासूनच मला ‘महाशिवरात्रीचा उत्‍सव चालू झाला आहे’, असे जाणवत होते. माझे मन आनंदात असल्‍यामुळे मी जणू वेगळ्‍याच विश्‍वात वावरत होते. त्‍या दिवशी कधी एकदा भक्‍तीसत्‍संग आरंभ होतो, याची मी उत्‍सुकतेने वाट पहात होते….
पाऊस पडत असल्‍यामुळे सर्व साधकांनी देवाला शरण जाऊन प्रार्थना केल्‍यामुळे रथोत्‍सवाला प्रत्‍यक्ष देवताच उपस्‍थित असल्‍याचे जाणवणे आणि रथोत्‍सव निर्विघ्‍नपणे पार पडणे….
वारकरी संप्रदायातील लोकांत पारायणाच्‍या माध्‍यमातून धर्मप्रसार करणारे ह.भ.प. विठ्ठल (तात्‍या) पाटील !