२३ ऑगस्‍ट या दिवशी प्रसिद्ध झालेल्‍या लेखात आपण ‘लहानपणापासून कीर्तने ऐकल्‍याने मनात राष्‍ट्र आणि धर्म यांविषयी प्रेम निर्माण होणे अन् वयाच्‍या १२ व्‍या वर्षापासून स्‍वतः कीर्तन ..
दैनिक ‘सनातन प्रभात’मध्ये ‘साधकांचे अपघात होण्याचे प्रमाण वाढलेले असणे आणि त्यावर सद्गुरु डॉ. मुकुल गाडगीळ यांनी शोधलेले नामजपादी उपाय’ या संदर्भात छापून येणे
आषाढ, श्रावण, भाद्रपद अन् कार्तिक हे असती चातुर्मास।
व्रत-वैकल्यांमुळे भरतो चातुर्मासात नवोल्हास।।
श्रावणात सर्वत्र हिरवीगार वनराई शोभून दिसे।
निसर्गसौंदर्य पाहून मन आनंदाने बागडत असे।।
गुरुदेवांनी साधकांना डोळे बंद करून आणि हात वर करून बोटे आकाशाच्या दिशेने करायला सांगितली.
स्वप्नातील, ‘‘तो माणूस, म्हणजे शेगावचे श्री गजानन महाराज होते.’’ मी विचारले, ‘‘ते आता शेगावला आहेत का ?’’ तेव्हा मामा म्हणाले, ‘‘त्यांनी देहत्याग केलेला आहे.’’
प.पू. फडकेआजींच्या खोलीच्या बाहेर असलेली पादत्राणे पाहून माझ्या मनात ‘तिथे सद्गुरु गाडगीळकाका आले असावेत’, असा विचार आला. नंतर याविषयी मी एका साधिकेला विचारल्यावर ‘प.पू. फडकेआजींच्या खोलीत सद्गुरु काका आले होते’, असे मला समजले.
‘आश्रम अप्रतिम आहे तसेच आश्रमात चैतन्याचा झरा आणि अविरत चैतन्यमय लहरींची स्पंदने जाणवतात…
‘आपण आहे ती परिस्थिती स्वीकारून त्यात आनंदी रहाण्याचा प्रयत्न करणे आणि साधना करत रहाणे, म्हणजेच प्रार्थना, कृतज्ञता अन् सेवा करत रहाणे’, असे देवाला अपेक्षित आहे.
सत्संगात सांगितल्याप्रमाणे कापराचा एक लहानसा तुकडा घेतला. प्रार्थना अन् नामजप करत कापूर मुलाच्या अंगावरून उतरवला. तो कापूर जाळल्यावर कापराचा अत्यंत तीव्र असा गंध आला. रात्री १० वाजता मुलाचा ताप न्यून होण्यास आरंभ झाला
रामनाथी आश्रमातील ध्यानमंदिरात आरतीच्या वेळी सद्गुरूंची आरती म्हणतांना ‘साक्षात् गुरुदेव माझ्यासमोर आहेत आणि मी आरती करत आहे’, असे मला वाटले.