गुरुदेवांच्या ब्रह्मोत्सवाचे क्षण आठवले, तरी माझी भावजागृती होते. या सेवेच्या माध्यमातून श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांनी आम्हाला गोपीभाव शिकवला आणि आमच्याकडून तसे प्रयत्न करून घेतले.
‘आश्रम पाहून शांती, प्रेरणा, आत्मविश्वास आणि चांगले विचार मिळाले.
आजच्या भागात आपण ‘पू. दीपाली व्यष्टी भावाकडून समष्टी भावाकडे कशा वळल्या ? अध्यात्मप्रसाराची सेवा शिकण्यासाठी त्यांनी कसे प्रयत्न केले ?’, ही सूत्रे पहाणार आहोत.
मनात गुरूंचे अस्तित्व अनुभवण्याची इच्छा शिगेला पोचणे आणि भावसत्संगात ‘प.पू.’ हा नामजप करायला सांगितल्यावर त्यांचे अस्तित्व जाणवणे
पू. संदीपदादा जवळून गेल्यावर हलकेपणा जाणवणे
परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्याप्रती श्रद्धा वाढण्यासाठी देवाने मुलांवर चांगले संस्कार करून घेणे
भगवंताच्या कृपेने ‘ऑनलाईन’ स्वसंरक्षण प्रशिक्षणवर्गाच्या माध्यमातून स्वसंरक्षण प्रशिक्षण घेण्याची इच्छा पूर्ण होणे
रामनाथी आश्रमात आल्यावर जणू ‘मी साक्षात् वैकुंठात आले आहे’, असा मला अनुभव आला.
परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी सत्संगात एका साधिकेला खाऊ दिल्यावर साधिकेच्या मनात ‘स्वतःला खाऊ दिला नाही’, असा अयोग्य विचार येणे आणि काही वेळाने तिला याची जाणीव होऊन स्वतःतील अहंची तीव्रता लक्षात येणे अन् तिने परात्पर गुरुदेवांची मानस क्षमायाचना करणे
११.५.२०२३ या दिवशीचा ब्रह्मोत्सवाचा कार्यक्रम मला गुरुकृपेमुळे घरीच ‘ऑनलाईन’ पहायला मिळाला. ‘तो आनंददायी कार्यक्रम प्रत्यक्ष वैकुंठात साजरा होत आहे’, असे मला पदोपदी जाणवत होते.