ध्वनीक्षेपकावर लावलेला ‘निर्विचार’ हा नामजप ऐकत नामजप करतांना माझ्या डोळ्यांसमोर परात्पर गुरु डॉक्टर आठवले दिसत होते.
‘सप्टेंबर २०२३ च्या शेवटच्या आठवड्यात मी नामजप करत असतांना मला सूक्ष्मातून एक शिवपिंडी दिसली. त्या शिवपिंडीवर अर्धनारीश्वराचे (अर्धे महादेवाचे आणि अर्धे पार्वतीचे) मुख होते.
‘१.२.२०२१ या दिवशी मी मुंबईला माझ्या एका महत्त्वाच्या कामासाठी गेलो होतो. काम पूर्ण झाले आणि त्याच दिवशी मला ताप अन् खोकला झाला. नंतर मला दम्याचा (अस्थमाचा) त्रास चालू होऊन श्वास घ्यायला त्रास होऊ लागला.
मी रात्री ११.३० वाजता झोपण्यापूर्वी साडी पालटून पंजाबी पोशाख घातला आणि झोपायला गेले. झोपेपर्यंत माझ्या कपाळावरील अक्षता चिकटलेल्याच होत्या.
प्रभुदेसाईकाकांच्या पार्थिवाचे दर्शन घेतांना मला त्यांचा चेहरा निरागस दिसला. मला त्यांच्या चेहर्‍यावर तेज जाणवत होते. ‘ते शांत झोपले आहेत’, असेच मला जाणवत होते.
मला जाणवले, ‘कालच्या यज्ञात अडथळे आणू शकल्याने अनिष्ट शक्ती आश्रमाजवळील डोंगरावर विजयोत्सव साजरा करत आहेत. त्या विजयाचे झेंडे घेऊन अंगविक्षेप करत नाचत आहेत.’
आम्ही प्रत्येक जण गुरुदेवांच्या प्रीतीमुळे त्यांच्याकडे खेचले गेलो. साधनेत आलो. ती प्रीती तुमच्या माध्यमातून आम्हाला अनुभवायला मिळते.
मी ध्यानमंदिरात काही वेळ नामजप केल्यानंतर मला मोगर्‍याच्या फुलांचा सुगंध आला. तेव्हा ध्यानमंदिरात मोगर्‍याची फुले दिसली नाहीत.
‘श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदाताईंचे कपडे, म्हणजे साक्षात् श्री विद्याचौडेश्वरीदेवीचीच वस्त्रे आहेत’, असा भाव ठेवल्यावर मला देवीचे अस्तित्व अनुभवायला मिळाले.
भक्तीसत्संगामध्ये श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ बोलत असतांना मन शांत होऊन आतून ‘ॐ नमो नारायणा’, असा अखंड नामजप चालू होणे आणि डोळ्यांतून भावाश्रू वहाणे