मी रात्री ११.३० वाजता झोपण्यापूर्वी साडी पालटून पंजाबी पोशाख घातला आणि झोपायला गेले. झोपेपर्यंत माझ्या कपाळावरील अक्षता चिकटलेल्याच होत्या.
प्रभुदेसाईकाकांच्या पार्थिवाचे दर्शन घेतांना मला त्यांचा चेहरा निरागस दिसला. मला त्यांच्या चेहर्‍यावर तेज जाणवत होते. ‘ते शांत झोपले आहेत’, असेच मला जाणवत होते.
मला जाणवले, ‘कालच्या यज्ञात अडथळे आणू शकल्याने अनिष्ट शक्ती आश्रमाजवळील डोंगरावर विजयोत्सव साजरा करत आहेत. त्या विजयाचे झेंडे घेऊन अंगविक्षेप करत नाचत आहेत.’
आम्ही प्रत्येक जण गुरुदेवांच्या प्रीतीमुळे त्यांच्याकडे खेचले गेलो. साधनेत आलो. ती प्रीती तुमच्या माध्यमातून आम्हाला अनुभवायला मिळते.
मी ध्यानमंदिरात काही वेळ नामजप केल्यानंतर मला मोगर्‍याच्या फुलांचा सुगंध आला. तेव्हा ध्यानमंदिरात मोगर्‍याची फुले दिसली नाहीत.
‘श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदाताईंचे कपडे, म्हणजे साक्षात् श्री विद्याचौडेश्वरीदेवीचीच वस्त्रे आहेत’, असा भाव ठेवल्यावर मला देवीचे अस्तित्व अनुभवायला मिळाले.
भक्तीसत्संगामध्ये श्रीसत्‌शक्ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ बोलत असतांना मन शांत होऊन आतून ‘ॐ नमो नारायणा’, असा अखंड नामजप चालू होणे आणि डोळ्यांतून भावाश्रू वहाणे
‘२४.२.२०२३ ते २६.२.२०२३ या कालावधीत रामनाथी, फोंडा (गोवा) येथील सनातन आश्रमात एक शिबिर झाले. त्या वेळी आश्रमातील प्रत्येक कणाकणात चैतन्य जाणवले. सनातन संस्थेच्या आश्रमात आल्यापासून मला पुष्कळ अनुभूती आल्या.
एक साधिका सत्संगात बोलत असतांना परात्पर गुरु डॉक्टरांनी त्यांना मध्येच थांबवले आणि आम्हाला विचारले, ‘‘इतरांना आता काय वाटले ? कोणता सुगंध आला का ?’’ त्या वेळी आम्हाला चंदनाचा सुगंध बराच वेळ येत होता.
‘माझ्या स्तनाच्या कर्करोगाचे (‘ब्रेस्ट कॅन्सर’चे) निदान होऊन माझे शस्त्रकर्म झाल्यावर आलेल्या वैशिष्ट्यपूर्ण अनुभूती येथे दिल्या आहेत.