जश्रीता एक मासाची असतांना आम्ही भ्रमणभाषवर लावलेला श्रीकृष्णाचा पाळणा आणि सद्गुरु नंदकुमार जाधव यांनी गायलेले ‘तुम्ही राम हो तुम्ही कृष्ण हो’, हे गीत तिला फार आवडत असे.
सनातनचे संत पू. अशोक पात्रीकरकाका, मी आणि चालक-साधक एका जिज्ञासूला भेटण्यासाठी जात होतो. त्या वेळी मी ‘ॐ ॐ श्री दुर्गादेव्यै नमः ॐ ॐ ।’, हा नामजप करत होते. गाडीत पुष्कळ ऊन आल्याने पू. काका मागे येऊन शेजारी येऊन बसल्यावर माझ्या नामजपात आपोआप पालट होऊन माझा ‘परम पूज्य, परम पूज्य’, असा नामजप होऊ लागला…
‘म्हातारपणी विस्मरणामुळे काहीच आठवत नाही. त्यामुळे त्या वेळी देवाचे नाव तरी कसे आठवणार ? यासाठी नामस्मरणाचा संस्कार मनावर होण्यासाठी तरुणपणापासूनच अधिकाधिक नामस्मरण करावे. जेणेकरून म्हातारपणी देवाचे नामस्मरण करणे सुलभ होईल.’
३ ते ७.२.२०२४ या कालावधीत मी रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात सेवेसाठी आले होते. त्या वेळी ध्यानमंदिरात नामजप करतांना मला आलेली अनुभूती येथे दिली आहे.
‘श्रीहरीला ‘सूर्याला अर्घ्य देणे, तुळशीला पाणी घालणे आणि देवपूजा करणे’, या कृती पुष्कळ आवडतात. त्याला रांगोळी काढायला आवडते आणि ‘आई कशी रांगोळी काढते ?’, ते पाहून तोसुद्धा रांगोळीमध्ये रंग भरतो.’
‘जिथे साधना सांगण्याची संधी मिळेल, तिथे साधना सांगायची आणि गुरूंनी सांगितलेली साधना सर्वांपर्यंत पोचवायची’, हे मला पू. ताईंकडून शिकायला मिळाले.
‘साधकांनी योग्य प्रकारे आवरण काढण्यास आरंभ केल्यावर वातावरणातील त्रासदायक शक्ती जलद गतीने दूर होत आहे’, असे मला जाणवले.
विविध प्रकारच्या अपघातांपासून रक्षण होण्यासाठी साधकांनी उपास्य देवतेला प्रार्थना करावी आणि वैयक्तिक नामजपासह पुढील नामजप करावा.
पूर्वी यशिता फारशी कुणाबरोबर बोलायची नाही. तिचा नामजप वाढू लागल्यावर तिच्यात पालट झाले. ती आता तिच्या मैत्रिणींशी बोलते आणि खेळते. तिचा भित्रेपणा जाऊन तिची श्रद्धा वाढली आहे.
‘१८.७.२०२४ या दिवशी मुंबईत रहाणारा माझा मुलगा जयेश राणे याचे आजाराने निधन झाले. मृत्यूसमयी त्याचे वय ४१ वर्षे होते. शेवटच्या आजारपणात जयेशने केलेले साधनेचे प्रयत्न, त्याच्या कुटुंबियांनी केलेले नामजपादी उपाय आणि त्याच्या मृत्यूच्या वेळी राणे कुटुंबियांनी अनुभवलेली गुरुकृपा यांविषयीची सूत्रे या लेखात दिली आहेत.