‘ऑक्‍टोबर २०१६ पासून श्रीसत्‌शक्‍ति (सौ.) बिंदा नीलेश सिंगबाळ भावसत्‍संग घेत आहेत. त्‍या भावसत्‍संग घेत असतांना मला आलेल्‍या अनुभूती आणि त्‍यासंदर्भात जाणवलेली सूत्रे येथे दिली आहेत.
माझ्‍या जीवनात अनेक कठीण प्रसंग घडले; परंतु प.पू. गुरुदेवांच्‍या (सच्‍चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्‍या) कृपेने मी त्‍यातून वाचलो. प.पू. गुरुदेव माझ्‍या जीवनात नसते, तर माझा जन्‍मच झाला नसता.
‘आपल्‍याला संतांना ओळखायचे असेल, तर भाषा, वेश आणि त्‍यांचे एकंदर वागणे यांवरून संतपदाचे लक्षण ठरवता येणार नाही. ज्‍यांच्‍या दर्शनाने विषयांचा विसर पडून मनुष्‍याचे हृदय आनंदाने भरून जाते, तीच संतांची खूण म्‍हणून समजावी.’
सातत्‍य, चिकाटी आणि श्रीकृष्‍णाच्‍या सतत अनुसंधानात असणार्‍या येथील सनातनच्‍या साधिका श्रीमती विजया वसंत पानवळकर (वय ८४ वर्षे) या सनातनच्‍या १२६ व्‍या संतपदी विराजमान झाल्‍या.
‘व्‍यष्‍टी आणि समष्‍टीसाठी नामजप करतांना अनेक वेळा माझा ‘आतमधून नामजप होत आहे’, असे मला वाटते आणि मला नामजप ऐकू येतो. ‘हे कधीपासून चालू झाले’, ते आता लक्षात नाही.’
‘माझे वडील श्री. श्‍याम केशव देशमुख हे १६.९.२०२२ या दिवशी आश्रमात होणार्‍या सामूहिक श्राद्धविधीमध्‍ये सहभागी होऊन श्राद्ध करणार होते. श्राद्धविधी ठरल्‍यापासून म्‍हणजे, १४.९.२०२२ पासून आम्‍हाला विविध अडचणी येऊ लागल्‍या.
‘१६.९.२०२२ या दिवशी आश्रमात १५ साधकांनी श्र्राद्ध विधी केले. मी पिंडांसमोर उभे राहिले आणि डोळे मिटून नमस्‍कार केला. तेव्‍हा मी त्‍यांना प्रार्थना केली की, ‘आम्‍ही यथाशक्‍तीनुसार जेवढे शक्‍य आहे, तेवढे करण्‍याचा प्रयत्न केला आहे.
मी महाराष्‍ट्रात ३ वर्षे राहूनही मला मराठी भाषा येत नव्‍हती; परंतु रामनाथी आश्रमात राहिल्‍यावर मी एका आठवड्यात मराठी शिकले.
साधकांनी सांगितलेल्‍या चुका आणि त्‍यांवर पू. सुमनमावशींनी केलेले मार्गदर्शन पुढे दिले आहे.
श्री. संतोष रामकृष्‍ण गावडे यांचा ४३ वा वाढदिवस झाला. त्‍यांचे थोरले भाऊ, बहीण, पत्नी आणि आई-वडील यांचा सनातनच्‍या सेवेत सहभाग आहे.