‘ब्रह्मवेत्ता सद़्गुरूंच्या पूजनाने आपल्याला खरा प्रसाद मिळतो.
‘प्रकर्षेण साधयेति आत्मनि यत् स: प्रसाद:।’
अर्थ : जो आपल्याला, विशेष रूपाने आपल्या आत्म्याला परमात्म्यात तदाकार करील, त्याचेच नाव आहे प्रसाद.
‘संत कबीर यांनी म्हटले आहे की, अशा संतांचे वा सद़्गुरूंचे दर्शन दिवसातून अनेकदा घेतले पाहिजे. प्रतिदिन करू शकत नसाल, तर आठवड्याने, पंधरवड्याने अथवा मासातून एकदा तर अवश्य करावे.’
(साभार : मासिक ‘ऋषी प्रसाद’, जून २०१९)
कळकळ (तळमळ) असेल, तर भगवंताशी बोलता येते !
योगी होण्याची पात्रता कुणामध्ये येते ?
‘केवळ सुख असावे, दुःख नको’, हे मागणे सयुक्तिक नाही !
अनुसंधान हा देहस्वभावच व्हावा !
आपल्याला पेलण्यासारखी असेल तेवढीच साधना गुरु सांगतात !