‘११.६.२०२२ या दिवशी दशम अखिल भारतीय हिंदु राष्‍ट्र अधिवेशनाच्‍या पार्श्‍वभूमीवर सप्‍तर्षींच्‍या आज्ञेने रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्‍या आश्रमात धर्मध्‍वजाचे पूजन करण्यात आले. परात्‍पर गुरु डॉ. आठवले यांच्‍या एक आध्‍यात्मिक उत्तराधिकारी श्रीसत्‌शक्‍ति (सौ.) बिंदा नीलेश सिंगबाळ यांच्‍या शुभहस्‍ते धर्मध्‍वजाचे विधीवत् पूजन करण्यात आले. तेव्‍हा तेथे मीही उपस्‍थित होते. त्या वेळी मला आलेल्या अनुभूती येथेे दिल्‍या आहेत.
१. श्रीसत्‌शक्‍ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांना पाहून साधिकेचे मन स्‍थिर होणे आणि ‘प्रत्‍यक्ष देवी पहात आहे’, असे अनुभवणे
धर्मध्‍वजाच्‍या पूजनाला संतांचीही उपस्‍थिती होती. श्रीसत्‌शक्‍ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांना पाहून माझे मन स्‍थिर झाले. ‘प्रत्‍यक्ष देवी माझ्‍याकडे पहात आहे’, असे मी अनुभवत होते. ‘माझी काहीच पात्रता नसतांनाही देवाने मला हा क्षण पहायला आणि अनुभवायला दिला’, याविषयी मला कृतज्ञता वाटत होती.
२. धर्मध्‍वजाच्‍या ठिकाणी परात्‍पर गुरु डॉ. आठवले यांचे दर्शन होणे आणि क्षात्रगीत कानांत ऐकू येऊन भावजागृती होणे
श्रीसत्‌शक्‍ति (सौ.) बिंदा सिंगबाळ यांनी सर्व साधकांना डोळे बंद करायला सांगितले. तेव्‍हा मला मोगर्‍याचा सुगंध आला. त्या वेळी धर्मध्‍वजाच्‍या ठिकाणी मला गुरुमाऊलींचे (परात्‍पर गुरु डॉ. आठवले यांचे) दर्शन झाले. त्‍यानंतर ‘सनातन धर्म सूर्य उगवला ।’, हे क्षात्रगीत मला कानांत ऐकू येऊ लागले. त्या वेळी ‘मी कोणत्‍या तरी वेगळ्‍याच विश्‍वात आहे’, असे मला वाटले. तेव्‍हा माझी पुष्‍कळ भावजागृती झाली.
३. ‘कृतज्ञता, कृतज्ञता’, असा आवाज मला आतून ऐकू येत होता.’
– सौ. स्नेहल विलास गुरव, मुंबई (१३.६.२०२२)
|
प्रतिकूल परिस्थितीतही कौटुंबिक दायित्व चांगल्या प्रकारे निभावणार्या आणि सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्‍या प्रती भाव असलेल्या देवद येथील सनातनच्‍या आश्रमातील श्रीमती प्रभावती गजानन शिंदे (वय ८८ वर्षे) !
ठाणे येथील शास्त्रीय गायक (कै.) पं. संजय मराठे यांची स्थूल आणि सूक्ष्म स्तरांवरील जाणवलेली गुणवैशिष्ट्ये !
तीव्र आध्‍यात्मिक त्रास होत असतांना त्यातून बाहेर पडण्यासाठी सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्यावरील श्रद्धेच्या बळावर प्रयत्न करणार्या ६३ टक्के आध्‍यात्मिक पातळीच्या सुश्री (कु.) कल्याणी गांगण ! 
‘सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. जयंत आठवले यांचा ब्रह्मोत्सव आणि अन्य सोहळे’ या ग्रंथाविषयी साधिकेला आलेल्या अनुभूती 
‘प्रत्येक सेवा गुरूंची सेवा असून त्यातून स्वतःचा उद्धार होणार आहे’, असा भाव ठेवून सेवा केल्यावरच खर्या अर्थाने गुरुसेवा होत असणे
‘मनमोकळेपणाने बोलणे’, याविषयी साधिकेला सुचलेले काही आध्‍यात्मिक दृष्टीकोन !