‘माझ्या अंतरात नित्य वसलेल्या देवाला मी सातत्याने अनुभवू शकत नाही; कारण त्याला पहाण्यासाठी मी सातत्याने भावाच्या स्थितीत नसते. जेव्हा माझी भावदृष्टी असते, तेव्हा मात्र मी त्याला निश्चितपणे अनुभवू शकते. देवघरातील देव मला अंधारात दिसत नाही; मात्र तिथे तेवणार्‍या निरांजनाच्या आणि समईच्या प्रकाशात तो फारच शोभिवंत अन् मोहक दिसतो. जेव्हा मी ते दृश्य पहाते, तेव्हा काही क्षण मला आजूबाजूचे भान रहात नाही. माझ्या मनात असे विचार चालू असतांना मला पुढील ओळी सुचल्या.
अंतरात या भावज्योती प्रज्वलित होता ।
आनंदून जाईल मन हे माझे, तुझे मोहक रूप न्याहाळता ।। १ ।।
विसरीन मी स्वतःला तुला पहाता ।
हेच दान द्यावे, या अज्ञानी जिवा आता ।। २ ।।
– सौ. स्वाती संदीप शिंदे (आध्यात्मिक पातळी ६६ टक्के), सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा. (३.२.२०२२)
| येथे प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या ‘भाव तेथे देव’ या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक |
पू. (श्रीमती) शेऊबाई लोखंडेआजी यांनी देहत्याग केल्यानंतरच्या त्यांच्या छायाचित्रांतून उत्तरोत्तर अधिक प्रमाणात चैतन्य प्रक्षेपित होणे
जिज्ञासा, तळमळ आणि सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्याप्रती अपार श्रद्धा असलेल्या आंध्रप्रदेश येथील संत पू. (कै.) आरवल्ली आण्डालआजी (वय ८८ वर्षे) !
द्वापरातील ‘जगद्गुरु’ कलियुगी ‘मोक्षगुरु’ झाले । 
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्या ब्रह्मोत्सवानिमित्त झालेल्या चंडीयागाचे संगणकीय प्रक्षेपण पहातांना मध्यप्रदेश येथील साधकांना जाणवलेली सूत्रे आणि आलेल्या अनुभूती
भावपूर्ण आणि तळमळीने सेवा करणार्या दादर, मुंबई येथील सौ. सुहासिनी परब !
पाहुनी तुमचे सुंदर ध्यान ।