झपाटणे आणि पुनर्जन्म

‘झपाटणे (परकाया प्रवेश) आणि पुनर्जन्म यातील फरक ठरवणे सकृतदर्शनी तरी कठीण ठरते.’ (संदर्भ : प्रज्ञालोक, एप्रिल-जून २०२२) 

उत्तम शिष्याचे लक्ष्य (ध्येय) आणि लक्षण

गुरूंची इच्छा, गुरूंची आज्ञा आणि गुरूंची शिकवण स्वीकारणे आणि त्यानुसार आचरण करणे, या स्थितीत सतत रहाणे, हे उत्तम शिष्याचे लक्षण आहे.’

स्त्रियांनी यजमानांशी (पतीशी) आदराने वागावे !

आपण यजमानांशी जेवढे आदराने वागू, तेवढे आपल्यासाठी चांगले असते. त्यामुळे पती-पत्नी यांच्यातील भांडणाचे प्रमाण न्यून होऊन त्यांच्या नात्यात दुरावा निर्माण होत नाही.’

साधकांशी बोलतांना झालेली गंमत !

‘‘अपेक्षा’ हा शब्द योग्य कि ‘आपेक्षा ?’’ त्यावर मी म्हणाले, ‘‘अपेक्षा !’’ तेव्हा ती साधिका म्हणाली, ‘‘मी फळ्यावर ‘आपेक्षा’, असा शब्द लिहिला आहे. तू फळ्याकडे जातच आहेस, तर ‘माझा’ काना पुसून टाक.’’

‘देवाण-घेवाण हिशोब’ निर्माण होऊ नये; म्हणून कधी कुणाकडे काही मागू नका !

‘व्यक्तीने जन्म-मृत्यूच्या फेर्‍यांत अडकण्याचे एक कारण असते त्याचा इतरांशी असणारा ‘देवाण-घेवाण हिशोब’ ! त्यामुळे शक्यतो कधी कुणाकडे काही मागू नये. काही कारणास्तव मागायची वेळ आल्यास त्याची शक्य तितक्या तत्परतेने परतफेडही करावी.

शिकण्यासाठी शिकणारा आणि शिकवणारा अशा दोन्हींची आवश्यकता असणे

आंधळ्या माणसाच्या तळहातावर ठेवलेला दिवासुद्धा त्या आंधळ्याला कोणतीही वस्तू दाखवू शकत नाही. वस्तू दिसण्यासाठी डोळा आणि दिवा दोन्ही लागतात.

प्रभु श्रीरामाच्या चरणी प्रार्थना !

श्रीराम प्रभु ! घनीभूत आनंद व ज्ञान हेच ज्याचे स्वरूप आहे, देश-काल-वस्तू ज्याला मर्यादा घालू शकत नाहीत.

रामभक्तांनो, शरणागत आणि आर्त भाव वाढवून आपल्या हृदयमंदिरातही श्रीरामरायाची प्रतिष्ठापना करा !

‘प्रभु श्रीरामरायाचे तत्त्व आता अधिकाधिक कार्यरत झाले आहे. रामभक्तांनो, आपण करत असलेल्या प्रत्येक कृतीला रामभक्तीची जोड देऊन अंतःकरणात भक्तीचे दीप प्रज्वलित करूया.

आचारधर्म म्हणजे नक्की काय ?

आचारधर्मात सांगितलेल्या जिवाच्या प्रत्येक देहव्यापारात (माणूस करत असलेले आचारविहीत कर्म) जीव आणि सृष्टी एक आहेत, ही जाणीव सतत प्रतिष्ठित अन् जागृत असते.

‘निःशब्द’ या शब्दाची गंमत !

एकदा एक साधक माझ्या भावाला (श्री. राम होनप यांना) म्हणाला, ‘‘तुम्हाला पाहून मी निःशब्द झालो !’’ आणि त्यानंतर तो साधक रामशी चक्क पाऊण घंटा बोलला. त्याचे ते वागणे पाहून राम ‘निःशब्द’ झाला !’