मी कोरोना काळात रुग्णालयात भरती झालो असतांना जाणवलेली सूत्रे पुढीलप्रमाणे आहेत.
१. जे रुग्ण चालू शकत होते, ते त्यांना लावलेला ‘ऑक्सिजन’चा पुरवठा बंद न करताच शौचालयात किंवा पाणी भरायला जायचे. अशा वेळी ‘ऑक्सिजन’चा तुटवडा आहे आणि आपण तो वाया घालवत आहोत’, असा विचारही त्यांच्या मनात येत नव्हता.
२. एका रुग्णाची प्रकृती ठीक झाल्यावर आधुनिक वैद्य त्याला ‘डिस्चार्ज’ द्यायला (रुग्णालयातून घरी पाठवायला) सिद्ध होते; पण तो म्हणाला, ‘‘मला आणखी ३ दिवस इथेच ठेवा, तरच मला सरकारकडून पैसे मिळतील; नाहीतर मला १० ते १५ सहस्र रुपये भरावे लागतील.’’ (‘एखादी व्यक्ती रुग्णालयात ७ दिवस कोविड उपचारांसाठी राहिली, तर सरकार त्याचे देयक भरते’, अशी एक योजना होती.) अशा प्रकारे त्या रुग्णाने अतीमहत्त्वाचा १ ‘ऑक्सिजन बेड’ आवश्यक नसतांना अडवून ठेवला.
३. एका रुग्णाला त्याची बायको जेवण आणून द्यायची. तेव्हा ते दोघेही एकाच ताटातून जेवत असत. त्यामुळे सामाजिक अंतर (‘सोशल डिस्टन्स’) पाळले जात नव्हते.’
– श्री. प्रताप कापडिया (६४ टक्के आध्यात्मिक पातळी), फोंडा, गोवा. (८.५.२०२१)
स्थिर बुद्धीचे लक्षण
काँग्रेसच्या खासदारांची गुंड वृत्ती !
पुण्यश्लोक अहिल्याबाई होळकर यांनी निर्माण केलेला वारसा जतन करणे आवश्यक !
दुर्बलता हे दुष्कृत्यांचे मूळ !
हिंदूहितासाठी हिंदूंना जागृत करण्यासाठी विविध ठिकाणी आंदोलन करणे आवश्यक !
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉक्टरांना अपेक्षित असे हिंदु राष्ट्र भारतातील गावागावांत स्थापन होण्याच्या प्रयत्नांना आरंभ झाला असून लवकरच ते प्रत्यक्ष साकार झाल्याचे दिसेल !