‘७.१०.२०२१ या दिवशी सकाळी रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात ‘श्री दुर्गादेव्यै नम:।’ हा नामजप लावल्यावर मला आनंद आणि उत्साह जाणवत होता. मला आलेली मरगळ निघून गेली.
नामजपाचे वेगवेगळे टप्पे असतात. नाभीतून होणारा नामजप हा पुढील टप्प्याचा आहे; म्हणून नाभीतून होणारा नामजपच करावा.
अनुमाने रात्री ८ वाजण्‍याच्‍या सुमारास मला सूक्ष्मातून दिसले, ‘आकाशमार्गे सर्व देवगण २ ओळीत समांतर अंतरावरून परिभ्रमण करत आहेत. प्रत्‍येकाच्‍या हातात फिकट पिवळ्‍या रंगाचे पुष्‍पहार आहेत. त्‍यांच्‍या मस्‍तकावर मुकुट आहेत. ते पाहून मला प्रश्‍न पडला…
‘मी हिंदु जनजागृती समितीच्‍या धर्मशिक्षणवर्गात सहभागी झाल्‍यानंतर मला नामजपाचे महत्त्व कळले. वर्गात सांगितल्‍याप्रमाणे मी प्रतिदिन ‘श्री गुरुदेव दत्त ।’, हा नामजप करते आणि धार्मिक कृती करते.
मला तीव्र वेदना होत असूनही गुरुदेव माझ्‍याकडून अखंड नामजप करून घेत होते. त्‍यामुळे माझे मन पुष्‍कळ आनंदी होते आणि मला पुष्‍कळ उत्साह जाणवायचा.
ध्यानमंदिरात देवतांचे सगुण तत्त्व असणे आणि सगुणापेक्षा निर्गुण श्रेष्ठ असल्याने साधिका मार्गिकेत चालत असतांना तिचा नामजप भावपूर्ण होणे.
मी ‘तिरुपति बालाजीच्या मूर्तीच्या मागे कान लावून समुद्राच्या लाटांचा आवाज येतो का ?’, हे ऐकण्याचा प्रयत्न केला. त्या वेळी मला आनंद जाणवू लागला.
‘अँजिओग्राफी’च्या वेळी भीती वाटल्यावर लख्ख प्रकाशाचा झोत येत असल्याचे दिसणे आणि ‘प्रकाशाच्या रूपात गुरुमाऊली आली आहे’, असे जाणवून धीर येणे
आम्ही वेदांतला घेऊन समाजातील एखाद्या कार्यक्रमाला गेलो, तर तेथील रज-तम वातावरणामुळे त्याची चिडचिड होते. आम्ही त्याला मंदिरासारख्या सात्त्विक ठिकाणी घेऊन गेलो, तर ते त्याला आवडते.
व्यष्टी साधनेच्या आढाव्यातील साधक आणि संपर्कात येणार्‍या व्यक्ती यांचे निरीक्षण करून ते त्यांना साधनेत साहाय्य म्हणून त्यांच्यातील उणिवा सांगतात.