रामनाथी आश्रमात आल्यापासून मला साधकांमध्ये प.पू. डॉक्टर दिसू लागले. व्यासपिठावर विराजमान होणार्‍या प्रत्येक व्यक्तीच्या मागे सुदर्शनचक्र हातात धरलेला श्रीकृष्ण दिसत होता.
श्री. दिलीप सारंगधर यांच्या मृतदेहाला स्मशानभूमीत नेतांना ‘त्यांचा देह कुठेतरी अन्य लोकात जात असून आम्ही त्या मिरवणुकीत सहभागी झालो आहोत’, असे मनाला वाटत होते.’
२२.५.२०२२ या दिवशी निघालेल्या रथोत्सवात मला नृत्य करण्याची सेवा मिळाली. त्याविषयी आलेल्या अनुभूती येथे दिल्या आहेत.
स्वप्नात परात्पर गुरु डॉक्टरांच्या हृदयाजवळ विश्वदर्शन होणे आणि काही दिवसांनंतर प.पू. श्रीकृष्ण कर्वेगुरुजी यांनी ‘ॐ श्री विश्वदर्शन देवताय नमः ।’ हा नामजप साधकांना करायला सांगितल्याचे कळणे
गुरुदेवांनी (परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी) अशा गुणी साधिकांच्या समवेत मला सेवा करण्याची संधी दिल्याबद्दल मला कृतज्ञता वाटते.
मी संतांना सांगितले, साधक फलकावर स्वतःच्या चुका लिहितात. त्यामुळे साधकांकडून पुन्हा त्या चुका टाळल्या जातात. त्या वेळी संत म्हणाले, फलकावर चुका लिहाव्या लागू नये; म्हणून साधक चुका करण्याचे टाळत असतील.
यजमान झोपेत मधेच मोठ्या आवाजात ओरडले, ‘‘सोड मला. निघून जा.’’ मी त्यांच्याजवळ जाऊन त्यांना विचारले, ‘‘काय झाले ?’’ ते म्हणाले, ‘‘मला कोणीतरी छातीवर बसून गळा दाबत आहे’, असे जाणवले.
अनेक जन्मांचे देवाण-घेवाण हिशोब पूर्ण झाल्यावरच आध्यात्मिक प्रगती होते !
मी शून्य आहे, स्वार्थाने भरलेला आहे, मला क्षमा करा, भगवंता. तुम्ही मला पुष्कळ दिलेत; पण मी तुम्हाला काहीच दिले नाही, तरीही तुम्ही इतकी कृपा केलीत.
प्रारंभी ओमला सेवाकेंद्रात भांडी घासण्याची सेवा आवडत नसे; पण याविषयी त्याच्याशी बोलल्यावर त्याने प्रायश्चित्त म्हणून आठवडाभर भांडी घासण्याचीच सेवा केली.