‘शक्य असेल, तेथे प्रत्यक्ष जाऊन सूक्ष्म परीक्षण केल्यास साधनेतील शक्ती अनावश्यक व्यय होत नाही’, असे परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी शिकवणे

गुरूंना त्यांच्याबद्दल भाव असणार्‍या साधकापेक्षा त्यांनी सांगितलेली साधना करणारा अधिक प्रिय असतो ! – सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले

परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या कृपेमुळे श्रीचित्‌शक्ति (सौ.) अंजली मुकुल गाडगीळ यांचे सूक्ष्म जगताविषयीचे अनुभव या लेखमालिकेतून आपण पहात आहोत.

९ मार्च या दिवशी या लेखमालेतील काही भाग पाहिला. आज अंतिम भाग पाहूया. (भाग १८)

भाग १७ वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा : https://sanatanprabhat.org/marathi/771849.html

सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले

‘एकदा परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी आम्हाला सभोवतालच्या निसर्गाचे परीक्षण करण्यास सांगितले. तेव्हा आम्ही फोंडा (गोवा) येथील ‘सुखसागर’ येथे होतो. आम्ही तेथे बसूनच परीक्षण करण्यास आरंभ केला. परीक्षण केल्यानंतर आम्ही लगेचच गुरुदेवांकडे जाऊन आमचे परीक्षण सांगितले. तेव्हा गुरुदेव म्हणाले, ‘‘अरेच्चा, तुम्ही एवढ्या लवकर बाहेर जाऊन निसर्ग पाहून आलातसुद्धा !’’ त्यावर आम्ही म्हणालो. ‘‘नाही गुरुदेव. आम्ही बाहेर गेलो नाही. येथे बसूनच परीक्षण केले.’’ तेव्हा गुरुदेवांनी परीक्षण करण्यातील आमची चूक आमच्या लक्षात आणून दिली. ते म्हणाले, ‘‘‘सुखसागर’च्या बाहेरच एक उद्यान आहे. तेथे जायला कितीसा वेळ लागतो ? जेथे शक्य आहे, तेथे प्रत्यक्ष जाऊनच परीक्षण केले पाहिजे. त्यामुळे आपली सूक्ष्मातील शक्ती वाचते, नाहीतर असे येथे बसूनच परीक्षण करण्यात आपली साधना व्यय होते.’’

श्रीचित्‌शक्ति (सौ.) अंजली मुकुल गाडगीळ

ते पुढे म्हणाले, ‘‘आपल्या साधनेची शक्ती अथवा संचय आपण वाचवला पाहिजे. अधिकोषातील बचत खात्यात जमा केलेला पैसा आपण उगीचच व्यय करत नाही ना ? तसेच हे आहे. ‘साधना करतांना ती व्यय होणार नाही’, याचा विचार आपण केला पाहिजे, नाहीतर साधनेतील गुणवत्ता न्यून होत जाते. जसे व्यवहारात आपण जपून पैसा व्यय करतो, तसेच हे आहे. आपले परीक्षण करण्याचे ठिकाण येथून पुष्कळ दूर आहे, तर ठीक आहे; परंतु जवळच्या ठिकाणी मात्र तेथे जाऊनच परीक्षण केले पाहिजे.’’ गुरुदेवांनी आम्हाला परीक्षण करण्यातील पुष्कळ मोठी गोष्ट शिकवली आणि ‘साधनेची शक्ती अनावश्यक व्यय होता कामा नये’, याची शिकवणही दिली.’

– श्रीचित्‌शक्ति (सौ.) अंजली मुकुल गाडगीळ, चेन्नई, तमिळनाडू. (१.३.२०२२) (समाप्त)

  • सूक्ष्म : व्यक्तीचे स्थूल म्हणजे प्रत्यक्ष दिसणारे अवयव नाक, कान, डोळे, जीभ आणि त्वचा ही पंचज्ञानेंद्रिये आहेत. ही पंचज्ञानेंद्रिये, मन आणि बुद्धी यांच्या पलीकडील म्हणजे ‘सूक्ष्म’. साधनेत प्रगती केलेल्या काही व्यक्तींना या ‘सूक्ष्म’ संवेदना जाणवतात. या ‘सूक्ष्मा’च्या ज्ञानाविषयी विविध धर्मग्रंथांत उल्लेख आहेत.
  • सूक्ष्मातील दिसणे, ऐकू येणे इत्यादी (पंच सूक्ष्मज्ञानेंद्रियांनी ज्ञानप्राप्ती होणे) : काही साधकांची अंतर्दृष्टी जागृत होते, म्हणजे त्यांना डोळ्यांना न दिसणारे दिसते, तर काही जणांना सूक्ष्मातील नाद किंवा शब्द ऐकू येतात.
  • सूक्ष्म-जगत् : जे स्थूल पंचज्ञानेंद्रियांना (नाक, जीभ, डोळे, त्वचा आणि कान यांना) कळत नाही; परंतु ज्याच्या अस्तित्वाचे ज्ञान साधना करणार्‍याला होते, त्याला ‘सूक्ष्म- जगत्’ असे संबोधतात.
  • सूक्ष्म-परीक्षण : एखाद्या घटनेविषयी किंवा प्रक्रियेविषयी चित्ताला (अंतर्मनाला) जे जाणवते, त्याला ‘सूक्ष्म-परीक्षण’ म्हणतात.
  • येथे प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या ‘भाव तेथे देव’ या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक