संत ज्ञानेश्वरांपासून ते शिवकालीन संत जगद्गुरु श्री तुकाराम महाराज, श्रीसमर्थ रामदासस्वामी, श्रीदासोपंत इत्यादी अगदी श्रीगोंदेकर, शेख महम्मदबाबांसह सगळ्या संतांनी आपली ही मराठी भाषा सुंदर ठेवली आणि साजरीगोजरी बनवली. भजनदिंड्या आणि कीर्तने यांतून मराठी भाषा अधिक फुलली. यापूर्वी अभंग, गवळणी, भारूड-बतावणी आणि ओव्या-उखाणे, जोत्यावरच्या झोपाळ्यावर आणि माजघरातील जात्यावर गायिल्या जात.
(संदर्भ : सनातनचा ग्रंथ ‘तामसिक इंग्रजीच्या तुलनेत सात्त्विक मराठी भाषा श्रेष्ठ !’)
मराठीवरील इंग्रजीच्या प्रभावाची पार्श्वभूमी
पुण्यश्लोक अहिल्याबाई होळकर यांनी निर्माण केलेला वारसा जतन करणे आवश्यक !
दुर्बलता हे दुष्कृत्यांचे मूळ !
हिंदूहितासाठी हिंदूंना जागृत करण्यासाठी विविध ठिकाणी आंदोलन करणे आवश्यक !
देवता, अतिथी, कुटुंब किंवा दिवंगत पूर्वज आणि स्वतःचा आत्मा यांना जो संतुष्ट करत नाही, तो जिवंत असूनही नसल्यासारखाच !
माणूस नामात रंगला, म्हणजे सद़्गुरु कृपा करतात !