‘शब्‍द, स्‍पर्श, रूप, रस, गंध आणि त्‍यांच्‍याशी संबंधित शक्‍ती एकत्र असतात’, हा सिद्धांत सर्वसाधारण वस्‍तू आणि व्‍यक्‍ती यांच्‍या संदर्भात लागू पडतो, संतांच्‍या बाबतीत नाही ! याची काही उदाहरणे पुढे दिली आहेत.
शब्‍द : सर्वसामान्‍य व्‍यक्‍तीच्‍या संदर्भात तिचे गायन एका विशिष्‍ट काळापेक्षा अधिक वेळ ऐकल्‍यास कंटाळा येतो; मात्र संतांनी स्‍वतः गायलेली पदे ऐकतांना त्‍यांचे गायन कानांना सुमधुर वाटते आणि पुष्‍कळ काळ ती पदे ऐकता येतात, उदा. प.पू. भक्‍तराज महाराज यांनी गायलेली भजने.
स्‍पर्श : सर्वसाधारण वयस्‍कर व्‍यक्‍तीची त्‍वचा रखरखीत जाणवते; मात्र वयस्‍कर संतांच्‍या त्‍वचेला स्‍पर्श केल्‍यास तिचा स्‍पर्श मऊ असतो, उदा. सनातन संस्‍थेच्‍या सद़्‍गुरु (सौ.) सखदेव आजी यांच्‍या त्‍वचेचा स्‍पर्श अगदी मऊ असायचा.
रूप : सर्वसाधारण व्‍यक्‍तीचे हस्‍ताक्षर किंवा चेहरा, म्‍हणजे रूप वाईट असले, तर त्‍यातून वाईट स्‍पंदने जाणवतात; मात्र संतांचे हस्‍ताक्षर किंवा चेहरा वाईट असला, तरी त्‍यातून चांगली स्‍पंदने जाणवतात.
रस : सर्वसाधारण व्‍यक्‍तीच्‍या घरी शिजवल्‍या जाणार्‍या अन्‍नाची चव सर्वांनाच आवडते असे नाही; मात्र संतांच्‍या आश्रमातील महाप्रसाद किंवा संत करत असलेल्‍या भंडार्‍याच्‍या वेळी केला जाणारा महाप्रसाद सर्वांनाच रूचकर लागतो.
गंध : सर्वसामान्‍य व्‍यक्‍तीच्‍या शरिराला दुर्गंध येतो. तो जाण्‍यासाठी तिला सुगंधी द्रव्‍यांचा वापर करावा लागतो; मात्र संंतांच्‍या शरिराला सतत दैवी गंध येत असतो, उदा. प.पू. भक्‍तराज महाराज यांची अंघोळ होण्‍यापूर्वीही त्‍यांच्‍या शरिराला नेहमी दैवी गंध येत असे.’
– (परात्‍पर गुरु) डॉ. आठवले (१६.४.२०१६)
भगवंताचे मानवी जीवनातील अद्वितीय महत्त्व !
‘मरणाचे स्मरण असावे’, ते कशासाठी ?
रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात आल्यावर सेवेच्या माध्यमातून स्वतःत पालट करणारा चेन्नई येथील श्री. हिमनीश बालाजी कोल्ला !
पू. भगवंत मेनरायकाका (वय ८५ वर्षे) यांच्‍या सेवेसाठी गेल्यावर लक्षात आलेली सूत्रे आणि आलेली अनुभूती
‘सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांचे ‘वयाच्या ८० व्या वर्षी भक्तीयोगाची साधना चालू झाली’, हे उद्गार आणि त्याचा पू. संदीप आळशी यांनी सांगितलेला गर्भितार्थ !’, या लेखाच्या संदर्भात मिळालेले सूक्ष्म स्तरीय ज्ञान आणि आलेली अनुभूती
गुरुदेवांची कृपावृष्टी !