‘कर्माचा कर्मयोग करण्याकरता खुबी (कौशल्य) लागते, तसेच कर्मयोगाच्या आचरणाच्या सहजतेकरता शिक्षण लागते. या दोन्ही गोष्टी ज्यांनी आत्मसात केल्या आहेत, त्यांनाच ‘सद्गुरु’ म्हणतात. सद्गुरूंचे आणखी एक वैशिष्ट्य असे की, कर्मयोगखुबी तथा कर्मयोगविज्ञान ते स्वतःपुरतेच जाणतात असे नव्हे, तर ते त्याचे वितरणही करू शकतात आणि विवेचनही करू शकतात. कर्मयोगाचे महाब्धी (महासागर) तेच सद्गुरु !
– स्वामी विद्यानंद (साभार : ग्रंथ ‘चिंतनधारा’)
देव, ऋषिमुनी आणि संत यातील सूक्ष्म भेद !
ज्ञानप्राप्तकर्त्या साधकांना काही प्रश्नांची उत्तरे देता न येण्यामागील कारणे, त्यांना येत असलेली मर्यादा आणि ती दूर होण्यासाठी त्यांनी करावयाची साधना !
साधिकेने जीवनाचे सार्थक करण्याच्या प्रक्रियेत अनुभवलेले भक्तीसत्संगांचे अमूल्य योगदान ! 
‘राग येणे’ या स्वभावदोषाच्या संदर्भात श्री. अशोक लिमकर यांचे झालेले चिंतन
जीवनाचा उद्देश
योगतज्ञ प.पू. दादाजी वैशंपायन यांची अनमोल शिकवण