‘कर्माचा कर्मयोग करण्याकरता खुबी (कौशल्य) लागते, तसेच कर्मयोगाच्या आचरणाच्या सहजतेकरता शिक्षण लागते. या दोन्ही गोष्टी ज्यांनी आत्मसात केल्या आहेत, त्यांनाच ‘सद्गुरु’ म्हणतात. सद्गुरूंचे आणखी एक वैशिष्ट्य असे की, कर्मयोगखुबी तथा कर्मयोगविज्ञान ते स्वतःपुरतेच जाणतात असे नव्हे, तर ते त्याचे वितरणही करू शकतात आणि विवेचनही करू शकतात. कर्मयोगाचे महाब्धी (महासागर) तेच सद्गुरु !
– स्वामी विद्यानंद (साभार : ग्रंथ ‘चिंतनधारा’)
पू. ह.भ.प. धोंडिराम कृष्णा रक्ताडे महाराज यांची अभंगवाणी !
निरपेक्ष प्रेम करणार्या आणि समष्टी सेवेची तळमळ असणार्या पू. (सौ.) मनीषा पाठक !
पू. (श्रीमती) राधा प्रभुआजी (वय ८७ वर्षे) साधकांसाठी नामजप करत असतांना साधिकेला जाणवलेली सूत्रे !
स्वतःवर प्रयोग करून ‘मंत्रसामर्थ्य आणि उचित साधना’ यांद्वारे प्रारब्धावरही मात करता येते’, हे सिद्ध करून दाखवणारे योगतज्ञ प.पू. दादाजी वैशंपायन !
इतरांविषयी कणव आणि गुरूंप्रती भाव असणारी ठाणे येथील कु. यशिता सुशील खोडवेकर (वय १० वर्षे) हिची गुणवैशिष्ट्ये !
सकारात्मक, उत्साही आणि सेवेची तळमळ असलेले रामनाथी, गोवा येथील सनातनच्या आश्रमातील श्री. विक्रम डोंगरे !