परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या कृपेमुळे श्रीचित्‌शक्ति (सौ.) अंजली मुकुल गाडगीळ यांचे सूक्ष्म जगताविषयीचे अनुभव या लेखमालिकेतून आपण पहात आहोत. २ मार्च या दिवशी या लेखमालेतील काही भाग पाहिला. आज पुढील भाग पाहूया.
(भाग १४)
भाग १३ वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा
१. गुरुदेवांनी ‘कर्करोगाने आजारी असलेली एक साधिका सतत आनंदी कशी असते ?’, याचे कारण शोधण्यास सांगणे
‘परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांनी आम्हाला मृत्यूविषयीच्या स्पंदनांचा अभ्यास करायला सांगितला होता. त्या वेळी फोंडा (गोवा) येथील ‘सुखसागर’ मध्ये सौ. मंजू सिंह नावाच्या साधिका कर्करोगाने आजारी होत्या. त्यांना दिवसभर पुष्कळ यातना होत असत, तरीही त्या सतत आनंदी असायच्या. ‘एवढ्या दुर्धर आजारातही त्या सतत आनंदी कशा असतात ?’, याचे कारण शोधून काढण्यास परात्पर गुरु डॉक्टरांनी आम्हाला सांगितले.
२. सततची भावावस्था आणि ईश्वरी अनुसंधान यांमुळे देहबुद्धी न्यून झाल्याने साधिकेच्या चेहर्‍यावर हास्य असल्याचे लक्षात येणे
सौ. मंजू सिंह यांचे परीक्षण केल्यानंतर आमच्या लक्षात आले की, त्यांच्या अंतर्मनात देव आणि गुरुदेव यांच्याविषयी इतका भाव आहे की, त्यांना सतत होणार्‍या वेदनांचेही काही वाटेनासे झाले आहे. सततची भावावस्था आणि ईश्वरी अनुसंधान यांमुळे त्यांची देहाविषयीची आसक्ती न्यून झाली होती. देहबुद्धी न्यून झाल्याने त्यांच्या चेहर्‍यावर सतत हास्य असे. आम्हाला याचे आश्चर्य वाटत असे.
३. परात्पर गुरु डॉक्टरांनी आजारी साधिकेच्या प्रयत्नांविषयी तिच्या बहिणीला सत्संगात बोलण्यास सांगणे आणि त्यातून इतर साधकांच्या साधनेला चालना मिळणे
परात्पर गुरु डॉक्टरांनी सौ. मंजू यांचा नित्य जीवनक्रम आणि त्या करत असलेले साधनेचे प्रयत्न यांविषयी त्यांची मोठी बहीण सौ. अरुणा सिंह यांना प्रत्येक सत्संगात बोलण्यास सांगितले होते. त्यामुळे आम्हाला मंजू यांच्या साधनेचे प्रयत्न प्रत्येक सत्संगात कळत आणि आमच्याही साधनेला चालना मिळत असे. सौ. अरुणा अत्यंत सरळ आणि ओघवत्या भाषेत मंजू यांच्या प्रयत्नांचे वर्णन करत. ‘हे वर्णन ऐकतच रहावे’, असे होते. (हे लिहीत असतांना मला मोगर्‍याचा मंद सुगंध आला.)
४. ‘मन ईश्वराच्या अनुसंधानात असेल, तर दुर्धर यातना भोगणारा जीवही स्वतःच्या सहवासाने इतरांना आनंदी बनवतो’, हे मनावर बिंबवणारे परात्पर गुरु डॉक्टर !
यातून परात्पर गुरु डॉक्टरांची साधकांना शिकवण्याची आणि त्यांना साधनेविषयीचे दृष्टीकोन देण्याची तळमळ दिसून येते. परात्पर गुरु डॉक्टर ‘साधकाच्या प्रत्येक स्थितीचा समष्टीला काय लाभ करून देता येईल ?’, हे पहायचे. खरे पहाता व्यवहारात कर्करोगाने पीडित असणार्‍या रुग्णाकडे एक दुःखी जीव म्हणूनच पाहिले जाते; परंतु येथे मात्र सर्व उलटेच होते. मंजू यांच्या सहवासात सर्व जण आनंदी होत असत. यातून परात्पर गुरु डॉक्टरांनी सर्व साधकांच्या मनावर हेच बिंबवले की, रोग केवळ देहाला आहे; परंतु मन मात्र ईश्वराच्या अनुसंधानात आनंदी असेल, तर असा दुर्धर यातना भोगणारा जीवही स्वतःच्या सहवासाने इतरांना आनंदी बनवतो, एवढी शक्ती त्या जिवात साधनेने निर्माण होते.
‘दुर्धर रोग असणारे साधक, तसेच आध्यात्मिक त्रास असणारे साधक यांच्याकडून नेमकेपणाने काय शिकायचे ?’, हे गुरुदेवांनी आम्हाला शिकवले. ‘जीवनात काय शिकायचे ?’, हेही कळले पाहिजे. यासाठीही गुरुच लागतात. ‘गुरुवीण नाही दुजा आधार ।’, हेच खरे !’
– श्रीचित्‌शक्ति (सौ.) अंजली मुकुल गाडगीळ, चेन्नई, तमिळनाडू. (९.२.२०२२)
(क्रमशः)
|
कृतघ्नपणाची ही परिसीमाच !
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्यावर दृढ श्रद्धा ठेवून स्वतःच्या तिन्ही मुलांना पूर्णवेळ साधना करण्यासाठी प्रोत्साहन देणार्या आणि स्वतःही पूर्णवेळ साधना करणार्या श्रीमती संध्या बधाले (वय ५० वर्षे) !
श्रीसत्शक्ति (सौ.) बिंदा नीलेश सिंगबाळ यांच्या प्रती दृढ श्रद्धा ठेवून व्यष्टी साधनेचे प्रयत्न भावपूर्णरित्या करून अल्पावधीतच ६१ टक्के आध्यात्मिक पातळी गाठलेल्या रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमातील सौ. राधा घनश्याम गावडे (वय ५० वर्षे) !
घरात चोरी होऊनही गुरूंवरील दृढ श्रद्धेमुळे त्या प्रसंगाला शांतपणे सामोरे जाणारे जळगाव येथील ६१ टक्के आध्यात्मिक पातळीचे श्री. भिकन मराठे (वय ४५ वर्षे)!
जळगाव येथील श्री. वेदांत सोनार (वय २० वर्षे) याला साधनेतून आनंद मिळू लागल्याने त्याने गुरुचरणी व्यक्त केलेली कृतज्ञता !