संतांप्रती मनात अपार भाव असणारी आणि परिपूर्ण सेवा करणारी ५८ टक्के आध्यात्मिक पातळी असणारी कु. मृण्मयी दीपक जोशी (वय ११ वर्षे) !

उच्च लोकातून पृथ्वीवर जन्माला आलेली दैवी (सात्त्विक) बालके म्हणजे पुढे हिंदु राष्ट्र चालवणारी पिढी ! कु. मृण्मयी दीपक जोशी ही या पिढीतील एक आहे !

१. आवड-नावड नसणे

‘तिच्या खाण्या-पिण्याच्या आवडी नसतात.

२. परिस्थिती स्वीकारणे

कोरोनामुळे असणार्‍या दळणवळण बंदीमुळे तिला अनुमाने २ वर्षे देवद आश्रमात जाता आले नाही. त्याचे तिला पुष्कळ वाईट वाटायचे. नंतर तिने ही परिस्थिती सहजपणे स्वीकारली. लहानपणापासूनच तिने कधी कशाचा हट्ट केलेला नाही. प्रत्येक परिस्थितीत ती जुळवून घेते.

३. अन्यायाविषयी चीड

तिच्या मनात अन्यायाविषयी पुष्कळ चीड आहे.’

– सौ. शिल्पा दीपक जोशी (कु. मृण्मयीची आई), देवद, पनवेल

४. इतरांचा विचार करणे

‘मी दिवाळीसाठी मुलीकडे (सौ. शिल्पा दीपक जोशी हिच्याकडे) गेले होते. त्या वेळी मी आजारी असल्यामुळे कु. मृण्मयीने मला लागणारी सर्व औषधे पलंगावर व्यवस्थित लावून ठेवली होती. यामागे ‘आजीला काहीही आवश्यकता भासल्यास अन्य कुणाला हाक मारण्याची तिला आवश्यकता रहायला नको. तीच तिच्या गोष्टी घेऊ शकेल’, असा तिचा विचार होता. मध्यंतरी तिची आईही आजारी होती. तेव्हा आईचे खाणे-पिणे, औषध देणे इकडे तिने स्वतः लक्ष घातले. स्वतःला त्रास होत असतांना कुणालाही त्रास होत असेल, तर ती स्वतःचा त्रास विसरून दुसर्‍याला साहाय्य करते.

५. परिपूर्ण सेवा करणे

तिला घरातील कोणतेही काम सांगितले, तर ती ते अचूक करते. ते काम परत करावे लागत नाही. यामुळे मृण्मयीला कुठलेही काम सांगितले असेल आणि ती ते ‘करते’ म्हणाली, तर समोरची व्यक्ती पूर्ण निश्चिंत होते. लहान वयात ती अशा परिपूर्ण कृती करत असल्याने तिचे कौतुक वाटते.

६. समजूतदारपणा

मृण्मयी वयाच्या मानाने पुष्कळ समजूतदार आहे. तिला लहान मुले पुष्कळ आवडतात. कोरोना काळाच्या आधी ती देवद आश्रमात येत असे. तेव्हा बालसाधिकांना एकत्र करून आणि त्यांना समजून घेऊन ती त्यांच्या समवेत खेळत असे. त्यामुळे त्या ‘मृण्मयीताई’ म्हणून नेहमी तिच्यामागे असायच्या. ती कुणाविषयीच मनात राग धरत नाही. लगेच समोरच्याला क्षमा करते.

७. शिकण्याची वृत्ती

तिच्या आईने तिला ‘नामजप कसा शोधायचा ?’, हे शिकवले. ते ती पटकन शिकली.

८. परात्पर गुरु पांडे महाराज कौतुक करत असणे

लहानपणापासून ती देवद आश्रमात जायची. तिचे परात्पर गुरु पांडे महाराज पुष्कळ कौतुक करत असत. परात्पर गुरु पांडे महाराज यांनीच तिचे ‘मृण्मयी’ हे नाव ठेवले आहे.

९. मृण्मयीची अंतर्मनातून साधना चालू असल्याचे जाणवते.

१०. चुकांविषयी संवेदनशील असणे

अ. तिच्याकडून झालेल्या चुका ती वहीत लगेच लिहून ठेवते.’

– सौ. संध्या डोंगरे (कु. मृण्मयीची आजी, आईची आई), सनातन आश्रम, देवद, पनवेल.

आ. ‘एकदा मृण्मयीचा घरात कुणाशी तरी वाद झाला. त्या वेळी मी त्यांच्या घरी गेलो होतो. तेव्हा ती मला तत्परतेने म्हणाली, ‘‘मामा, मला या प्रसंगावर स्वयंसूचना बनवून दे.’’ सध्या ती रामनाथी आश्रमात आली आहे. येथेही तिच्या बोलण्यातून तिला चुका सुधारून स्वतःमध्ये पालट करण्याची तळमळ दिसून येते.’

– श्री. विक्रम डोंगरे (कु. मृण्मयीचा मामा), सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा.

११. बिंदूदाबनाचे कौशल्य

‘बिंदूदाबन उपचारपद्धतीच्या अंतर्गत मृण्मयी बिंदू दाबतांना दुखणारा बिंदू बरोबर पकडते. त्यामुळे ‘अल्प कालावधीत दुखणे अल्प होते’, असा अनुभव मला अनेक वेळा आला आहे.’

– डॉ. दीपक जोशी (कु. मृण्मयीचे वडील), देवद, पनवेल. ०

(सर्व सूत्रांचा दिनांक २८.११.२०२१)

परात्पर गुरु डॉक्टर आणि संत यांच्याप्रती पुष्कळ भाव असणारी कु. मृण्मयी जोशी !

१. ‘मृण्मयीमध्ये परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांविषयी पुष्कळ भाव आहे.

२. आता रामनाथी आश्रमात आल्यावर तिला एका संतांच्या खोलीत जाण्याची संधी मिळाली. तेथून परत आल्यावर ती निवासाच्या खोलीत आली आणि तिच्या आईच्या गळ्यात पडून रडू लागली. क्षणभर आम्हाला कळेना की, ‘ती का रडत आहे ?’ नंतर ती म्हणाली, ‘‘मला संतांनी जवळ घेतले.’’ तिचे बोलणे ऐकून आम्हा सर्वांचा भाव जागृत झाला. या प्रसंगातून तिचा संतांप्रती पुष्कळ भाव असल्याचे जाणवले.’

– श्री. विक्रम डोंगरे (कु. मृण्मयीचा मामा), सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा.

साधना आणि आश्रम यांचे महत्त्व ज्ञात असणारी कु. मृण्मयी जोशी !

‘रामनाथी आश्रमात आल्यावर कु. मृण्मयी दैवी बालकांच्या सत्संगाला बसायला लागली. १ – २ दिवसांतच ती मला म्हणाली, ‘‘बाबा, तुम्ही आणि आई घरी गेलात, तरी मी काही दिवस रामनाथी आश्रमात राहीन. त्यानंतर घरी येईन.’’

– डॉ. दीपक जोशी (कु. मृण्मयीचे वडील), देवद, पनवेल.

बालसाधकांमधील विविध दैवी पैलू सहजतेने उलगडणारी चलचित्रे (व्हिडिओज्) आपण इंटरनेटवर ‘यूट्यूब’च्या  goo.gl/06MJck  मार्गिकेवरही पाहू शकता.

• येथे प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या ‘भाव तेथे देव’ या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक