साधकाने आपल्या साधनेचे एक महत्त्वाचे अंग या दृष्टीनेच अहिंसेकडे पहावे. हे अंगदेखील चोवीस तास सांभाळावे लागते. दर क्षणाला आपली वागणूक, बोलणे किंवा न दिसणारे खोलवर विचार यांतून प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्षपणे मानसिक किंवा शारीरिक स्तरावर कुणीही दूरचा आणि जवळचा दुखावला जाऊ नये, याचा आटोकाट प्रयत्न करावा. त्यातूनही काही घडलेच, तर पश्चात्तापयुक्त क्षमा मागावी.’
– स्वामी विद्यानंद (साधना साधना साभार : ग्रंथ ‘चिंतनधारा’)
संत आध्यात्मिक बिघाडांचे अचूक निदान करून योग्य ती साधनयोजना करतात !
कळकळ (तळमळ) असेल, तर भगवंताशी बोलता येते !
योगी होण्याची पात्रता कुणामध्ये येते ?
‘केवळ सुख असावे, दुःख नको’, हे मागणे सयुक्तिक नाही !
अनुसंधान हा देहस्वभावच व्हावा !