‘ऑक्टोबर २०२० मध्ये एकदा मी स्वतःची मानस दृष्ट काढत होते. मी हनुमंताला प्रार्थना केली, ‘हे हनुमंता, तू माझी दृष्ट काढ. मला कुणाची दृष्ट लागली असेल, तर ती दूर होऊ दे आणि तुझ्या चैतन्याचे संरक्षककवच माझ्याभोवती निर्माण होऊ दे.’ तेव्हा मला सूक्ष्मातून दिसलेले दृश्य आणि त्याविषयी माझ्या मनाची झालेली विचारप्रक्रिया पुढे दिली आहे.
१. साधिकेला सूक्ष्मातून दिसलेले दृश्य
१ अ. हनुमानाने साधिकेची दृष्ट काढणे आणि श्रीरामाच्या साधिकेची सेवा करायला मिळाल्याबद्दल त्याने श्रीरामाच्या चरणी कृतज्ञता व्यक्त करणे : मी हनुमंताला प्रार्थना केल्यावर मला सूक्ष्मातून दिसले, ‘थोड्याच वेळात हनुमान तेथे आला. त्याने श्रीरामाला प्रार्थना करून नारळाने माझी दृष्ट काढली आणि त्याने तो नारळ वाढवला. त्याने श्रीरामाच्या चरणी कृतज्ञता व्यक्त केली, ‘हे श्रीरामा, या कलियुगातही तुमच्या साधिकेची सेवा करायला मिळणे, ही तुमचीच चरणसेवा आहे. तुम्ही मला ही चरणसेवा करायला दिल्याबद्दल मी तुमच्या चरणी कोटीशः कृतज्ञ आहे.’
२. साधिकेच्या मनाची झालेली विचारप्रक्रिया
२ अ. ‘अष्टसिद्धी प्राप्त असलेल्या आणि नवनिधींचा दाता असलेल्या हनुमंताने दृष्ट काढल्याबद्दल स्वतः किती कृतज्ञ असायला पाहिजे !’, याची जाणीव होणे : अष्टसिद्धी प्राप्त असलेला आणि नवनिधींचा (कुबेराच्या नऊ खजिन्यांचा) दाता असलेला हनुमंत माझ्यासारख्या लहानशा जिवाची सेवा मिळाल्याबद्दल कृतज्ञता व्यक्त करत होता. ते पाहून ‘अशा उच्चतम दास्यभाव असलेल्या देवाने माझी दृष्ट काढली’, याबद्दल मी किती कृतज्ञ असायला पाहिजे !’, याची मला जाणीव झाली.
२ आ. ‘सेवाभाव आणि दास्यभाव असलेल्या हनुमंतामध्ये अहंचा लवलेशही नाही. मी तर सामान्य जीव आहे.
मी स्वतःतील स्वभावदोष आणि अहं अल्प करण्यासाठी किती प्रयत्न केले पाहिजेत ?’, हेच देवाने माझ्या लक्षात आणून दिले.’
– कु. वेदिका अशोक दहातोंडे (आध्यात्मिक पातळी ५७ टक्के, वय १६ वर्षे), सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा. (१२.१.२०२१)
|