पुणे येथील श्री. दादासाहेब वळकुंदे (वय ६० वर्षे) यांचा साधनाप्रवास !
‘मी अभियंता महाविद्यालयात (इंजिनीयरींग कॉलेजमध्ये) नोकरी करत होतो. तेव्हा माझ्या घरच्या भौगोलिक आणि कौटुंबिक परिस्थितीमुळे देवाची भक्ती करण्यासाठी वातावरण पूरक नव्हते.
‘मी अभियंता महाविद्यालयात (इंजिनीयरींग कॉलेजमध्ये) नोकरी करत होतो. तेव्हा माझ्या घरच्या भौगोलिक आणि कौटुंबिक परिस्थितीमुळे देवाची भक्ती करण्यासाठी वातावरण पूरक नव्हते.
गुरुदेवांच्या कृपेने मला पहिल्यांदाच रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात यायला मिळाले. मला गोव्याला येतांना पुष्कळ अडचणी येत होत्या. नियोजित वेळेपेक्षा रेल्वे २० घंटे उशिरा येणार होती..
चि. शरण्या मयूर उथळे हिच्या कुटुंबियांना जाणवलेली तिची गुणवैशिष्ट्ये या लेखात दिली आहेत.
‘९.१२.२०२२ या दिवशी सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांनी त्यांच्या बोटांतून प्रक्षेपित होणार्या आकाशतत्त्वाची, म्हणजेच नादाची अनुभूती घेण्यासाठी काही प्रयोग आम्हा काही साधकांसमोर केले.
‘आपल्या हिंदु धर्माविषयी आस्था आणि आत्मीयता वाढायला पाहिजे’, असे मला वाटले. धर्मकार्य करणार्या सर्व साधकांना शतशः नमन !’
प्रारंभी ‘मला जमेल कि नाही’ असे वाटत होते; परंतु ईश्वराची इच्छा आणि चैतन्य कसे कार्यरत असते, हे आम्हाला अनुभवायला मिळाले.
जळगावमध्ये प्रथमच ‘मंदिर परिषदे’चे आयोजन करण्यात आले होते. त्या वेळी सेवा करतांना मला पुष्कळ आनंद मिळाला.
‘गर्भारपणी मी शिवलीलामृत, श्रीमद्भगवद्गीता, हरिपाठ आदी धार्मिक ग्रंथांचे वाचन करत असे. त्या वेळी मला सतत देवतांची स्वप्ने पडत. मी प्रतिदिन नामजपही करायचे.
‘अकोला येथील ‘जुने शहर’ या विभागातील संवेदनशील भागात रहाणार्या धर्मशिक्षणवर्गातील धर्माभिमान्यांकडून मागणी आल्यानुसार १२.३.२०२३ या दिवशी एका छोट्या ‘हिंदु राष्ट्र-जागृती सभे’चे….
‘२.८.२०२३ ते ५.८.२०२३ या कालावधीत मला रामनाथी (गोवा) येथील सनातनच्या आश्रमात जायचे आहे’, हे समजल्यावर माझे कृतज्ञताभाव आणि शरणागतभाव पुष्कळ जागृत झाले.