मी वैद्य असल्यामुळे गेल्या दोन वर्षांत माझा सौ. सुलोचना जाधवआजींशी अनेकदा संपर्क आला. गुरुदेवांच्या कृपेने त्यांची काही प्रमुख गुणवैशिष्ट्ये माझ्या लक्षात आली. ती मी गुरुदेवांच्या चरणी कृतज्ञताभावाने अर्पण करते.
माझे यजमान श्री. योगेश प्रभुदेसाई यांना वडिलांच्या मृत्यूनंतर ‘पुनःपुन्हा रडू येणे, त्यांची आठवण होणे’, असे विचार येण्यापेक्षा ते ‘बाबांना चांगली गती मिळावी. ते गुरुचरणी रहावेत. त्यांची साधना चालू रहावी’, अशी प्रार्थना करत होते आणि घरातही सर्वांना प्रार्थना करायला सांगत होते.’
‘आकाशातून पडणारे पावसाचे पाणी ज्याप्रमाणे शेवटी सागरालाच जाऊन मिळते, त्याप्रमाणे कोणत्याही देवाला नमस्कार केला, तरी तो त्या केशवाला, म्हणजे परब्रह्मालाच पोचतो.’
‘परात्पर गुरु डॉ. आठवले हे अवतारी पुरुष आहेत. ते सच्चिदानंद परब्रह्म असून सर्वांची गुरुमाऊली आहे’, हे माझ्या लक्षात आले आणि माझे मन कृतज्ञतेने भरून आले.
‘हे श्रीकृष्णा आणि प.पू. गुरुमाऊली, मला होत असलेला तीव्र त्रास मंत्रजपामुळे ठीक झाला. आपणच मला ‘मंत्रांमध्ये किती सामर्थ्य असते !’, याची जाणीव करून दिलीत, त्याबद्दल मी आपल्या चरणी कोटीश: कृतज्ञता व्यक्त करतो.’
परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या ग्रंथनिर्मितीत सर्वांत महत्त्वाचे योगदान पू. संदीपदादा यांचे आहे.
‘भावजागृती होऊन डोळ्यांत भावाश्रू येऊनही ते डोळ्यांच्या बाहेर न येणे’, ही पुढील टप्प्याची भावजागृती असते.’ एकदा नामजप करतांना मला तशी अनुभूती आली.
‘यजमानांना कार्यालयातून काढून टाकण्यात येईल’, असे साधिकेला समजणे; मात्र ‘गुरुदेव पाठीशी आहेत’, या श्रद्धेमुळे तिला शांत रहाता येणे आणि तिने तिच्या यजमानांनाही तसेच सांगणे
ध्यानमंदिरात नामजप करतांना देवतांची चित्रे आणि त्यांच्या मागील भिंत हलतांना दिसणे
रथोत्सवाची दिंडी म्हणजे साधनाप्रवास वाटून ‘देवासाठी आनंदाने अन् भावपूर्ण गात रहावे’, असे वाटणे