श्रीकृष्णा, येशील का रे माझ्या मनोगाभार्‍यात ।

‘१८.९.२०२२ या दिवशी रात्री मी देवद आश्रमातून घरी आले. तेव्हा मी सूक्ष्मातून श्रीकृष्णाशी बोलण्याचा प्रयत्न करत होते. तेव्हा आमच्यात सूक्ष्मातून पुढील काव्यात्मक संवाद झाला.

मी म्हणाले,

श्रीकृष्णा, आम्ही नेहमीच येतो तुझ्या गाभार्‍यात ।
तू येशील का रे माझ्या मनोगाभार्‍यात ।। १ ।।

श्रीकृष्ण म्हणाला,

कसा अन् कधी येऊ मी सांग ।
तुझ्या मनात तर लागली आहे विचारांची रांग ।। २ ।।

स्वभावदोष अन् अहं यांची बघ आहेत किती जळमटे ।
मन तुझे झाले आहे पुष्कळ खरकटे ।। ३ ।।

प्रतिक्रिया अन् पूर्वग्रह यांची साचली आहे धूळ ।
अपेक्षांचा बघ बसला आहे राप ।। ४ ।।

स्वच्छता करून नामस्मरणाचे रोप लाव ।
त्याला भक्तीभावाचे पाणी घाल ।। ५ ।।

श्रद्धेचे खत घाल ।
सत्सेवेचा घाम गाळ ।। ६ ।।

मग बघ, रोपाला भावाची सुगंधी फुले येतील ।
आणि भक्ताच्या भेटीला देव धावत येईल ।। ७ ।।

मी म्हणाले,

हो रे कृष्णा, प्रयत्न करण्याची शक्ती तूच दे रे भगवंता ।
माझ्यात साधनेची तळमळ तूच निर्माण कर ।। ८ ।।

श्रीकृष्णा, जशी झाली तुझी आणि सुदाम्याची भेट ।
अगदी तशीच होईल ना आपली भेट ।। ९ ।।

श्रीकृष्ण म्हणाला,

हो, तशीच होईल आपली भेट ।

सूक्ष्म : व्यक्तीचे स्थूल म्हणजे प्रत्यक्ष दिसणारे अवयव नाक, कान, डोळे, जीभ आणि त्वचा ही पंचज्ञानेंद्रिये आहेत. ही पंचज्ञानेंद्रिये, मन आणि बुद्धी यांच्या पलीकडील म्हणजे  ‘सूक्ष्म’. साधनेत प्रगती केलेल्या काही व्यक्तींना या ‘सूक्ष्म’ संवेदना जाणवतात. या ‘सूक्ष्मा’च्या ज्ञानाविषयी विविध धर्मग्रंथांत उल्लेख आहेत. सूक्ष्मातील दिसणे, ऐकू येणे इत्यादी (पंच सूक्ष्मज्ञानेंद्रियांनी ज्ञानप्राप्ती होणे) : काही साधकांची अंतर्दृष्टी जागृत होते, म्हणजे त्यांना डोळ्यांना न दिसणारे दिसते, तर काही जणांना सूक्ष्मातील नाद किंवा शब्द ऐकू येतात. येथे प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या ‘भाव तेथे देव’ या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक