परात्पर गुरु डॉ. आठवले अंतरात आहेत आणि दिवाळी पाडव्याला त्यांनी दर्शन देऊन साधकांना मौल्यवान केले, असे जाणवणे

सर्व साधकांना मोक्षाचा मार्ग दाखवणारे सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले !

१. ‘परात्पर गुरु डॉ. आठवले अंतरातच आहेत, अंतरातील त्यांचे तत्त्व जागृत करण्याचे प्रयत्न करून त्यांना अनुभवायचे आहे’, याची जाणीव होणे : ‘मला परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांचा सत्संग कधी लाभणार ?’, असा विचार माझ्या मनात येत होता. त्यानंतर ‘देव मला जे आवश्यक आहे, ते देतच आहे. कधी साधकांच्या माध्यमातून, कधी प्रसंगातून, तर कधी सेवेतून देव मला घडवतच आहे. परात्पर गुरु डॉक्टर सूक्ष्मातून माझ्या समवेतच असतात. मग ‘त्यांना स्थुलातून वेगळे भेटायला हवे’, असे का वाटते ? परात्पर गुरु डॉक्टरांना मी बाहेर का शोधते ? ते तर माझ्यातच आहे. मला केवळ माझ्यातील त्यांचे तत्त्व जागृत करण्यासाठी प्रयत्न करायचे आहेत. त्यासाठीचे माझे प्रयत्न मला वाढवायचे आहेत’, याची मला जाणीव झाली.

२. ‘आर्ततेने मारलेली हाक देवापर्यंत पोचतेच’, याची अनुभूती येणे आणि वायुदेवाला प्रार्थना केल्यावर त्याने साहाय्य केल्याची प्रचीती येणे : मी परात्पर गुरु डॉक्टरांना मनापासून आणि आर्ततेने आळवल्यावर माझी हाक त्यांच्यापर्यंत पोचत असल्याची अनुभूतीही ते मला देतात. मी काही वेळा वायुदेवाला सांगते, ‘तू माझी हाक गुरुदेवांच्या (परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांच्या) कानापर्यंत लवकर पोचव’ आणि ‘माझी हाक त्यांच्यापर्यंत पोचते’, याची प्रचीतीही मला येते.

३. एकदा दिवाळीतील पाडव्याच्या दिवशी परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांचे दर्शन झाल्याने ‘त्यांनीच साधकांना मौल्यवान केले’, असे जाणवणे : ‘एकदा कार्तिक शुक्ल प्रतिपदेला (दिवाळीतील पाडव्याच्या दिवशी) परात्पर गुरु डॉक्टरांचा सत्संग लाभणार आहे’, असे समजताच माझ्या मनात विचार आले, ‘हा दिवस साडेतीन मुहुर्तांपैकी एक आहे. या दिवशी पृथ्वीवर विष्णुतत्त्व अधिक प्रमाणात कार्यरत असते. अशा दिवशी माझी स्थुलातून साक्षात् श्रीविष्णूची भेट होणार आहे. या दिवशी मौल्यवान वस्तूंची खरेदी केली जाते. परात्पर गुरु डॉक्टरांनी दर्शन देऊन आम्हालाच मौल्यवान केले आहे, भाग्यवान बनवले आहे.’

– वैद्या (कु.) शर्वरी बाकरे, सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा.

सूक्ष्म : व्यक्तीचे स्थूल म्हणजे प्रत्यक्ष दिसणारे अवयव नाक, कान, डोळे, जीभ आणि त्वचा ही पंचज्ञानेंद्रिये आहेत. ही पंचज्ञानेंद्रिये, मन आणि बुद्धी यांच्या पलीकडील म्हणजे ‘सूक्ष्म’. साधनेत प्रगती केलेल्या काही व्यक्तींना या ‘सूक्ष्म’ संवेदना जाणवतात. या ‘सूक्ष्मा’च्या ज्ञानाविषयी विविध धर्मग्रंथांत उल्लेख आहेत.

सूक्ष्मातील दिसणे, ऐकू येणे इत्यादी (पंच सूक्ष्मज्ञानेंद्रियांनी ज्ञानप्राप्ती होणे) : काही साधकांची अंतर्दृष्टी जागृत होते, म्हणजे त्यांना डोळ्यांना न दिसणारे दिसते, तर काही जणांना सूक्ष्मातील नाद किंवा शब्द ऐकू येतात.