बोरीवली (मुंबई) येथील कथ्थक नृत्यांगना सौ. मनीषा पात्रीकर आणि त्यांच्या शिष्या यांनी सादर केलेल्या कथ्थक नृत्याचे श्री. राम होनप यांनी केलेले सूक्ष्म परीक्षण !

‘७.१०.२०२३ या दिवशी महर्षि अध्यात्म विश्वविद्यालयाच्या वतीने फोंडा (गोवा) येथील संशोधन केंद्रात बोरीवली (मुंबई) येथील कथ्थक नृत्यांगना सौ. मनीषा पात्रीकर आणि त्यांच्या शिष्या यांच्या कथ्थक नृत्याचा प्रयोग आध्यात्मिक त्रास असलेल्या अन् नसलेल्या साधकांवर करण्यात आला. पहिल्या प्रयोगात सर्व कलाकारांनी नृत्य सादर करण्यापूर्वी नामजप केला नव्हता. त्यानंतर दुसर्‍या प्रयोगाच्या वेळी कलाकारांनी थोडा वेळ श्रीकृष्णाचा नामजप करून नृत्य सादर केले. त्या प्रयोगांचे देवाने माझ्याकडून करवून घेतलेले सूक्ष्म परीक्षण पुढे दिले आहे.

१. प्रयोग क्र. १ – कलाकारांनी नामजप न करता नृत्यातून ‘विष्णुस्तुती’ सादर करणे

अ. नृत्याला आरंभ होताच माझ्या मनाला आनंद जाणवू लागला.

आ. गीतात ‘भज मन नारायण…’ या पुनःपुन्हा येणार्‍या ओळींच्या वेळी माझ्या मनाला आणखी आनंद होऊ लागला.

इ. गीतातील ‘नारायण बिन नर अज्ञानी…’, या ओळीवर नृत्य चालू असतांना माझा भाव जागृत झाला.

ई. वातावरणात कार्यक्रमाच्या ठिकाणापासून काही उंचीवर ‘सूक्ष्मातून २ अप्सरा नृत्य करत आहेत’, असे दृश्य मला दिसले.

उ. या नृत्याचा सकारात्मक परिणाम माझ्या अनाहतचक्रावर होत होता.

ऊ. नृत्य करतांना नृत्य-कलाकार विविध भावमुद्रा करत होत्या आणि त्यानुरूप त्या त्या रंगाचे दैवी कण, उदा. हास्यमुद्रेच्या वेळी गुलाबी रंगाचे दैवी कण, शरण जाऊन नमस्काराची मुद्रा केल्यावर निळ्या रंगाचे दैवी कण वातावरणात प्रक्षेपित होत होते. (प्रत्यक्षातही नृत्याच्या कार्यक्रमानंतर भूमीवर विविध रंगांचे दैवी कण दिसून आले.)

ए. नृत्याच्या शेवटी कलाकारांनी ‘महाभारतातील युद्धाच्या वेळी रथात अर्जुन युद्ध करण्यात व्यस्त आहे आणि तो रथ श्रीकृष्ण चालवत आहे’, हा प्रसंग सादर केला. तेव्हा ‘वातावरणात सूक्ष्मातून गुलाबी रंगाच्या दैवी फुलांची निर्मिती होऊन ती खाली येत आहेत’, असे दृश्य मला सूक्ष्मातून दिसले.

२. प्रयोग क्र. २ – कलाकारांनी श्रीकृष्णाचा नामजप करून नृत्यातून ‘विष्णुस्तुती’ सादर करणे

अ. ‘सर्व नृत्य-कलाकारांच्या मनावर कुठलाही ताणतणाव नसून सर्वांचे मन आनंदी आहे’, असे मला जाणवले.

आ. कलाकार थोड्याफार प्रमाणात श्रीकृष्णाला अनुभवत नृत्य करत होत्या.

इ. गीतामध्ये ‘श्रीमन्नारायण’, हा शब्द पुनःपुन्हा येत असतांना आणि त्यावर नृत्य चालू असतांना वातावरणात सोनेरी रंगाच्या दैवी कणांची उधळण होत होती.

ई. वातावरणातील अनिष्ट शक्तींना नृत्याचा काही प्रमाणात त्रास होऊ लागला.

उ. कु. गौरी जथे यांनी श्रीकृष्णाला अनुभवत भावाच्या स्तरावर नृत्य केले.

ऊ. वातावरणात दैवी निळ्या रंगाचा प्रकाश निर्माण झाला. त्या वेळी माझ्या मनाला शांतता जाणवत होती.

ए. नृत्य पहातांना मला माझ्या विशुद्धचक्राच्या ठिकाणी चांगल्या संवेदना जाणवत होत्या.

ऐ. नृत्य संपल्यावरही नृत्यातील सात्त्विकता काही वेळ वातावरणात टिकून होती.’

– श्री. राम होनप (सूक्ष्मातून प्राप्त झालेले ज्ञान), सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा. (१३.१०.२०२३)

वाईट शक्ती : वातावरणात चांगल्या आणि वाईट शक्ती कार्यरत असतात. चांगल्या शक्ती चांगल्या कार्यासाठी मानवाला साहाय्य करतात, तर वाईट शक्ती त्याला त्रास देतात. पूर्वीच्या काळी ऋषिमुनींच्या यज्ञांत राक्षसांनी विघ्ने आणल्याच्या अनेक कथा वेद-पुराणांत आहेत. ‘अथर्ववेदात अनेक ठिकाणी वाईट शक्ती, उदा. असुर, राक्षस, पिशाच तसेच करणी, भानामती यांचा प्रतिबंध करण्यासाठी मंत्र दिले आहेत. वाईट शक्तींच्या त्रासांच्या निवारणार्थ विविध आध्यात्मिक उपाय वेदादी धर्मग्रंथांत सांगितले आहेत. आध्यात्मिक त्रास : याचा अर्थ व्यक्तीमध्ये नकारात्मक स्पंदने असणे. व्यक्तीमध्ये नकारात्मक स्पंदने ५० टक्के किंवा त्यांहून अधिक प्रमाणात असणे, म्हणजे तीव्र त्रास, नकारात्मक स्पंदने ३० ते ४९ टक्के असणे, म्हणजे मध्यम त्रास, तर ३० टक्क्यांहून अल्प असणे, म्हणजे मंद आध्यात्मिक त्रास असणे होय. आध्यात्मिक त्रास हा प्रारब्ध, पूर्वजांचे त्रास आदी आध्यात्मिक स्तरावरील कारणांमुळे होतो. आध्यात्मिक त्रासाचे निदान संत किंवा सूक्ष्म स्पंदने जाणू शकणारे साधक करू शकतात. दैवी कण : सात्त्विक व्यक्ती, स्थान आदी ठिकाणी सोनेरी, रूपेरी आदी अनेक रंगांत दिसणार्‍या या कणांचे ‘भाभा अ‍ॅटोमिक रिसर्च सेंटर’मध्ये पृथक्करण करण्यात आले. आय.आय.टी. मुंबई येथे केलेल्या चाचणीनुसार या कणांमध्ये कार्बन, नायट्रोजन आणि ऑक्सिजन हे घटक असल्याचे सिद्ध झाले. या घटकांच्या मूलद्रव्यांच्या प्रमाणावरून शोधलेले त्यांचे ‘फॉर्म्युले’ सध्या अस्तित्वात असलेल्या कोणत्याही कणांच्या ‘फॉर्म्युल्या’शी मिळतीजुळती नाहीत. त्यामुळे हे कण नाविन्यपूर्ण आहेत, हे लक्षात येते. साधक या कणांना ‘दैवी कण’ असे संबोधतात. सूक्ष्म : व्यक्तीचे स्थूल म्हणजे प्रत्यक्ष दिसणारे अवयव नाक, कान, डोळे, जीभ आणि त्वचा ही पंचज्ञानेंद्रिये आहेत. ही पंचज्ञानेंद्रिये, मन आणि बुद्धी यांच्या पलीकडील म्हणजे ‘सूक्ष्म’. साधनेत प्रगती केलेल्या काही व्यक्तींना या ‘सूक्ष्म’ संवेदना जाणवतात. या ‘सूक्ष्मा’च्या ज्ञानाविषयी विविध धर्मग्रंथांत उल्लेख आहेत. सूक्ष्मातील दिसणे, ऐकू येणे इत्यादी (पंच सूक्ष्मज्ञानेंद्रियांनी ज्ञानप्राप्ती होणे) : काही साधकांची अंतर्दृष्टी जागृत होते, म्हणजे त्यांना डोळ्यांना न दिसणारे दिसते, तर काही जणांना सूक्ष्मातील नाद किंवा शब्द ऐकू येतात. सूक्ष्म-ज्ञानाविषयीचा प्रयोग : काही साधक सूक्ष्मातील कळण्याच्या क्षमतेचा अभ्यास म्हणून ‘एखाद्या वस्तूविषयी मन आणि बुद्धी यांच्या पलीकडे काय जाणवते’, याची चाचणी करतात. याला ‘सूक्ष्म-ज्ञानाविषयीचा प्रयोग’ म्हणतात. येथे प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या ‘भाव तेथे देव’ या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक