एकदा मला माझ्या शरिरात पुष्कळ दाह जाणवत होता. ‘पूर्ण अंगच भाजून निघत आहे’, अशी माझी अवस्था झाली होती. त्या वेळी सद़्गुरु सत्यवान कदम साधकांसाठी नामजपादी उपाय करत होते. या वेळी नामजप करत असतांना मला भारतमातेला होणार्या दुःखाची जाणीव होऊन पुढील कविता सुचली.
भारतमाता का क्रंदन ।
मैं जलती अंगारों-सी ।
सीता की तितिक्षा-सी (टीप १) ।
पांचाली की प्रतीक्षा-सी ।
रण-चंडी दुर्गा-भवानी-सी ॥ १ ॥
हे औढरदानी (टीप २), भाग्य मेरा ये कैसे दुर्दिन दिखाता है ।
तेज की साधना में रत हूं, ये मेरा ध्यान बंटाता है ।
कौन है जो बनकर लुटेरा, पल-पल तेज मेरा लूटता है ।
घायल अभिमान मेरा बनकर ज्वालामुखी फूटता है ॥ २ ॥
ये ज्वालामुखी कब बन क्षात्रतेज वीरों के मन में उमडेगा ।
कर रही हूं प्रतीक्षा हे प्रभु, कब पूत मेरा जागेगा ।
कृपा करो प्रभु जगा दो इन हिन्दू शेरों को ।
और नहीं निपूती (टीप ३) मैं,
यह दिखला दो इन लुटेरों को ॥ ३ ॥
टीप १ : तितिक्षा – जिसे दंड देने का सामर्थ्य हो, उसके द्वारा दिए कष्ट भी सहना
टीप २ : औढरदानी – शिव का नाम
टीप ३ : निपूती – पुत्रहीन
– कु. निधि देशमुख, सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा.
| या कवितेत प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या भाव तेथे देव या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक |
पू. (श्रीमती) शेऊबाई लोखंडेआजी यांनी देहत्याग केल्यानंतरच्या त्यांच्या छायाचित्रांतून उत्तरोत्तर अधिक प्रमाणात चैतन्य प्रक्षेपित होणे
जिज्ञासा, तळमळ आणि सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्याप्रती अपार श्रद्धा असलेल्या आंध्रप्रदेश येथील संत पू. (कै.) आरवल्ली आण्डालआजी (वय ८८ वर्षे) !
द्वापरातील ‘जगद्गुरु’ कलियुगी ‘मोक्षगुरु’ झाले । 
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्या ब्रह्मोत्सवानिमित्त झालेल्या चंडीयागाचे संगणकीय प्रक्षेपण पहातांना मध्यप्रदेश येथील साधकांना जाणवलेली सूत्रे आणि आलेल्या अनुभूती
भावपूर्ण आणि तळमळीने सेवा करणार्या दादर, मुंबई येथील सौ. सुहासिनी परब !
पाहुनी तुमचे सुंदर ध्यान ।