चालता चालता, दिसली पाऊले ।
कुतूहल मनी, माझ्‍या जागले ॥ १ ॥
दिसेल का हरि, आस मनी जागे ।
हुरहुर वाटे कधी, पाहीन रामरूपे ॥ २ ॥
शब्‍द माझ्‍या, कानी पडले ।
विसरलास का, मज हरि विचारे ॥ ३ ॥
भगवंत क्षणोक्षणी, माझी वाट पाहे ।
ऐकोनी वचन, हतबुद्ध मन जाहले ॥ ४ ॥
कंपने सुटली, मम देहास ।
कोरडा होई, माझा श्‍वास ॥ ५ ॥
कृपा तयाची, आठवूनी मनी ।
नेत्र पाणावती, आसवे ओघळती ॥ ६ ॥
ठेविले तुवा, मज स्‍मरणात ।
मी तर भुललो भवसागरात ॥ ७ ॥
भगवंतच आतुर होई, भेटी लागूनी ।
फुकाचा अहं पोसतो, मी मनी ॥ ८ ॥
वचने तुझी, आठविता ।
चिंब न्‍हाले मन, तव स्‍मरणात ॥ ९ ॥
कृतज्ञ आहे चरणी, हरीचा दास ।
घेतले तुवा शरण, या जिवास ॥ १० ॥
– श्री. धैवत विलास वाघमारे, सनातन आश्रम, रामनाथी, गोवा. (१०.२.२०२३)
| या कवितेत प्रसिद्ध करण्यात आलेल्या अनुभूती या भाव तेथे देव या उक्तीनुसार साधकांच्या वैयक्तिक अनुभूती आहेत. त्या सरसकट सर्वांनाच येतील असे नाही. – संपादक |
पू. (श्रीमती) शेऊबाई लोखंडेआजी यांनी देहत्याग केल्यानंतरच्या त्यांच्या छायाचित्रांतून उत्तरोत्तर अधिक प्रमाणात चैतन्य प्रक्षेपित होणे
जिज्ञासा, तळमळ आणि सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्याप्रती अपार श्रद्धा असलेल्या आंध्रप्रदेश येथील संत पू. (कै.) आरवल्ली आण्डालआजी (वय ८८ वर्षे) !
द्वापरातील ‘जगद्गुरु’ कलियुगी ‘मोक्षगुरु’ झाले । 
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्या ब्रह्मोत्सवानिमित्त झालेल्या चंडीयागाचे संगणकीय प्रक्षेपण पहातांना मध्यप्रदेश येथील साधकांना जाणवलेली सूत्रे आणि आलेल्या अनुभूती
भावपूर्ण आणि तळमळीने सेवा करणार्या दादर, मुंबई येथील सौ. सुहासिनी परब !
पाहुनी तुमचे सुंदर ध्यान ।