तन-मन-धन अर्पून गुरुसेवा करणारे प.पू. भक्तराज महाराज यांचे नगर येथील अनन्य भक्त (कै.) शरद मेहेर (वय ६९ वर्षे) !

२१.८.२०२२ या दिवशी प.पू. भक्तराज महाराज (प.पू. बाबा) यांचे नगर येथील भक्त शरद मेहेर (वय ६९ वर्षे) यांचे पुणे येथे निधन झाले. ३०.८.२०२२ या दिवशी त्यांच्या निधनानंतरचा दहावा दिवस आहे. त्या निमित्त प.पू. बाबांच्या भक्तांना शरद मेहेर यांची जाणवलेली गुणवैशिष्ट्ये पुढे दिली आहेत.

१. श्री. शरद रामकृष्ण बापट (अध्यक्ष, श्री सद्गुरु अनंतानंद साईश शैक्षणिक एवं पारमार्थिक सेवा ट्रस्ट, वय ७७ वर्षे), इंदूर आणि श्री. गिरीश दीक्षित (वय ६२ वर्षे), नाशिक

१ अ. प.पू. भक्तराज महाराज आणि प.पू. रामानंद महाराज या दोघांचाही सहवास लाभलेले शरद मेहेर ! : ‘शरद मेहेर यांचे वडील कृष्णाजी चिमाजी मेहेर उपाख्य दादा हे प.पू. भक्तराज महाराज (प.पू. बाबा) यांचे भक्त होते. प.पू. बाबा असतांना दादा कांदळी (जिल्हा पुणे) येथील श्रीराम मंदिरात येत असत. तेव्हा त्यांच्या समवेत शरद मेहेरही येत असत. शरद मेहेर यांना प.पू. भक्तराज महाराज आणि प.पू. रामानंद महाराज (प.पू. दादा) या दोघांचाही सहवास लाभला. शरद मेहेर यांनी त्यांच्या समवेत भ्रमणही केले होते.

१ आ. मोरटक्का आणि कांदळी येथील आश्रमांच्या बांधकामाच्या कार्यात समर्पित भावाने सेवा करणे : मोरटक्का (मध्यप्रदेश) आश्रमातील प.पू. सद्गुरु श्री अनंतानंद साईश यांच्या पादुकामंदिराचे बांधकाम चालू असतांना त्यांनी तिथे पूर्णवेळ राहून देखरेख केली. कांदळी येथील प.पू. भक्तराज महाराज यांच्या समाधीमंदिराचे बांधकाम गोवा येथील श्री. वागळेसाहेब यांच्या मार्गदर्शनाखाली चालू होते. तेव्हा शरद मेहेर श्री. वागळे यांच्या समवेत कांदळी येथेच राहिले. या दोन्ही आश्रमांच्या सेवेत त्यांचे मोठे योगदान आहे. त्यांनी अक्षरशः काळ-वेळ न बघता तन-मन-धनाने निःस्वार्थीपणे आणि एकनिष्ठपणे सेवा केली. त्यांच्या सेवेला तोड नाही.

ते सतत हसतमुख, कर्तव्यदक्ष आणि सगळ्यांच्या साहाय्यास सदैव तत्पर असायचे. असे परम भक्त प.पू. बाबा आणि प.पू. दादा यांच्या श्री चरणी लीन झाले. त्यांना विनम्र श्रद्धांजली !’

२. डॉ. विठ्ठल माधव पागे (वय ८१ वर्षे), इंदूर

२ अ. प.पू. भक्तराज महाराज यांचे अनन्य आणि एकनिष्ठ शिष्य शरद मेहेर ! : ‘आदरणीय सद्भक्त शरदराव मेहेर हे प.पू. भक्तराज महाराज यांचे अनन्य आणि एकनिष्ठ शिष्य होते. माझा आणि त्यांचा निकट संबंध पुष्कळ वेळा आला. त्यांनी कांदळी (पुणे), मोरटक्का (मध्यप्रदेश) आणि इंदूर (मध्यप्रदेश) येथील भक्तवात्सल्याश्रम या तीनही आश्रमांच्या बांधकामांसाठी १-२ मास राहून तन-मन-धनपूर्वक सेवा केली आहे.

२ आ. प.पू. भक्तराज महाराज आणि प.पू. रामजीदादा यांच्या शिष्य प्रभावळीतील शरदराव मेहेररूपी हिरा निखळला ! : ‘शांत आणि श्रद्धाशील’, अशी दैवी संपत्ती त्यांना त्यांच्या वडिलांकडून लाभली होती. आदरणीय श्रीमती सरितावहिनी (पत्नी) आणि श्री. सौरभ (मुलगा) हे अत्यंत श्रद्धावंत भक्त आहेत. त्यांचा आणि माझाही अनेकदा संबंध आला आहे. प.पू. भक्तराज महाराज आणि प.पू. रामानंद महाराज या दोघांच्याही चरित्राच्या लेखनकाळात मी इंदूर आणि मोरटक्का आश्रमात राहिलो होतो. तेव्हा शरदभैय्याही माझ्या समवेत होते. त्यांची प.पू. रामानंद महाराज यांच्यावरील निष्ठाही असामान्य होती. आज त्यांना श्रद्धांजली वहातांना माझ्या डोळ्यांत आसवे दाटून आली. मला अनेक प्रसंग आठवतात. प.पू. भक्तराज महाराज आणि प.पू. रामजीदादा यांच्या शिष्य प्रभावळीतील एक मेहेररूपी हिरा निखळला आहे. हरि ॐ तत्सत् ।’

३. श्री. भास्कर वागळे (वय ७६ वर्षे), पणजी, गोवा.

‘शरद मेहेर म्हणजे एक हसरे, सकारात्मक आणि नेहमी इतरांना साहाय्य करणारे व्यक्तीमत्त्व होते. कांदळी (जिल्हा पुणे) आणि मोरटक्का (मध्यप्रदेश) येथील आश्रम आणि इंदूर (मध्यप्रदेश) येथील भक्तवात्सल्याश्रम येथील प्रत्येक भंडार्‍याला त्यांची आवर्जून उपस्थिती असायची. प.पू. बाबांच्या वेळेपासून ते आश्रमाशी जोडले गेले होते. प.पू. बाबांनाही ते फार जवळचे होते.

३ अ. प.पू. बाबांनी देहत्याग केल्यावर ‘प.पू. बाबा आणि प.पू. रामानंद महाराज (प.पू. दादा) एकच आहेत’, अशी खूण त्यांना पटणे अन् तेव्हा ‘आता प.पू. दादांना सोडायचे नाही’, असे त्यांनी ठरवणे : प.पू. बाबांनी देहत्याग केल्यावर शरद मेहेर यांना फार मोठी पोकळी जाणवू लागली. ते हताश झाले होते; पण एकदा ते प.पू. दादांकडे (प.पू. भक्तराज महाराज यांचे उत्तराधिकारी प.पू. रामानंद महाराज यांच्याकडे) पैसे अर्पण करायला गेले होते. तेव्हा प.पू. बाबा ज्या पद्धतीने त्यांच्या पाकिटामध्ये पैसे ठेवायचे, अगदी त्याच पद्धतीने प.पू. दादांनी त्यांच्या पाकिटात पैसे ठेवले आणि प.पू. बाबा जसे बोलायचे, तसेच ते काहीतरी बोलले. तेव्हा त्यांना ‘प.पू. बाबा आणि प.पू. दादा एकच आहेत’, याची खूण पटली. तेव्हाच त्यांनी ‘आता प.पू. दादांना सोडायचे नाही. त्यांच्यापासून दूर रहायचे नाही’, असे ठरवले.

३ आ. प.पू. दादांच्या समवेत सातत्याने गाडी घेऊन फिरणे आणि त्या वेळी भ्रमणभाषवरून स्वतःचा व्यवसाय सांभाळणे : ते प.पू. दादांच्या समवेत सतत गाडी घेऊन फिरायचे. नगरची गुरुपौर्णिमा झाली. तेव्हाही ते सतत प.पू. दादांच्या समवेत होते. नगरची गुरुपौर्णिमा झाल्यावर ते प.पू. दादांच्या समवेत परत इंदूरला गेले. ते त्यांची सर्व कामे भ्रमणभाषवरून करायचे. ते म्हणायचे, ‘‘मी प.पू. दादांच्या समवेत फिरत असतांनाही भ्रमणभाषवरून माझा व्यवसाय मस्त चालला आहे.’’ त्यांची पत्नी सरिता हिने एकटीने सगळे सांभाळले.

३ इ. शरद मेहेर यांचे प.पू. बाबांच्या तिन्ही आश्रमांच्या कामात फार मोठे योगदान आहे.

३ ई. कांदळी येथील समाधीमंदिराच्या निर्माणकार्याच्या वेळी शरद मेहेर यांच्याशी मैत्री होणे : कांदळी येथील समाधीमंदिराच्या निर्माणकार्याच्या वेळी ३ – ४ मास आम्ही एकाच खोलीत एकत्र रहात होतो. त्यामुळे माझी त्यांच्याशी अधिक जवळीक झाली. तेव्हा त्यांच्याकडे गाडी होती आणि ते अडी-अडचणीला कोणतेही काम करायला तत्पर असायचे. त्यामुळे मला एक हक्काचा सहकारी मित्र मिळाला आणि त्यांनी ती मैत्री छान निभावली.

३ उ. सकारात्मक : त्यांना पुष्कळ शारीरिक समस्या होत्या; पण त्यांनी तसे कधी जाणवू दिले नाही. ते नेहमी सकारात्मक असायचे. काहीही झाले, तरी ते त्याविषयी हसूनच सांगायचे.

त्यांच्या निधनाने मी माझा अगदी जवळचा आणि चांगला मित्र गमावला आहे.’

४. श्री. विनीत निकम, पुणे

४ अ. वडिलांच्या समवेत प.पू. बाबांकडे येणे आणि त्यानंतर प.पू. बाबांकडून गुरुमंत्र मिळणे : ‘प.पू. बाबा आणि प.पू. दादा यांचे निकटचे अन् आवडते भक्त आणि शिष्य, म्हणजे शरद कृष्णाजी मेहेर ! हे मूळचे नारायणगाव (जिल्हा पुणे) येथील होते. त्यांचा जन्म ६.१२.१९५२ या दिवशी झाला. ते त्यांचे वडील कृष्णाजी चिमाजी मेहेर उर्फ दादा मेहेर यांच्या समवेत वर्ष १९८६ – ८७ मध्ये प.पू. बाबांकडे आले. वर्ष १९८८ मध्ये त्यांना प.पू. बाबांकडून गुरुमंत्र मिळाला.

४ आ. प.पू. बाबांच्या देहत्यागानंतर शरद मेहेर यांनी प.पू. दादांना पुष्कळ साथ देणे आणि प.पू. दादांनी त्यांना ‘सेक्रेटरी’ (सचिव) संबोधणे : प.पू. बाबांच्या देहत्यागानंतर शरद मेहेर यांनी प.पू. रामजीदादांना पुष्कळ साथ दिली. प.पू. दादा त्यांना आपले ‘सेक्रेटरी’ (सचिव) संबोधत असत. एका भंडार्‍यानिमित्त इंदूरला गेले असतांना प.पू. दादांनी शरद मेहेर यांना आणि मला भंडार्‍यापूर्वी ४ – ५ दिवस मोरटक्का आश्रमातील सिद्धता आणि इतर व्यवस्था पहाण्यासाठी पाठवले होते.

४ इ. मोरटक्का आश्रमात तुंबलेला ‘सेप्टीक टँक’ शरद मेहेर यांनी स्वतः टाकीत उतरून स्वच्छ करणे : मोरटक्का आश्रमाची सर्व व्यवस्था पहात असतांना आम्हाला तेथील सर्व शौचालये तुंबलेली दिसली. त्यांचा मुख्य ‘सेप्टीक टँक’ तुंबलेला आढळला. तो उपसण्यासाठी लागणारा ‘पंप’ आणि ‘टँकर’ जवळच्या २ शहरांत (बडवाह आणि सनावद येथे) पुष्कळ शोधूनही मिळाला नाही. त्या वेळी कोणताही विचार न करता शरद यांनी स्वतः त्यातील घाण (मैला) बालदीने उपसली. अर्धी टाकी रिकामी झाल्यावर ते स्वतः त्या टाकीत उतरले आणि त्यांनी तो ‘सेप्टीक टँक’ माझे साहाय्य घेऊन स्वच्छ केला. केवढी ही गुरुसेवा !’

(सर्व सूत्रांचा दिनांक : २६.८.२०२२)