‘विरक्ताने जीभ आवरावी. ‘सर्वं जितं जिते रसे’ ज्यांना गोड-गोड अथवा मसाल्याचे चमचमीत चटकदार पदार्थ त्यातही विशेष तळलेले, करपलेले, खुसखुशीत पदार्थ खाण्याची प्रीती (आवड) असते, असे संसार सोडून प्रथम विरक्त दिसले, तरी शेवटी त्यांचे ब्रह्मचर्य नष्ट झालेले, असे कितीतरी ऐकले आणि पाहिलेही आहेत. जिव्हा आणि उपस्थ या दोन इंद्रियांचा कांंहीतरी विलक्षण प्रेमसंबंध आतून आहे. विष पिऊनही सुखाने असणारे ‘शंकर’ कुणी असतील, तर असोत. नियमाला अपवाद असतो, तरी पण प्राय: (प्रथमतः) असेच दिसून येते. निःस्पृहाने जिभलीचे (जिभेचे) चोचले पुरवत बसू नये.’
– प.प. भगवान श्रीधरस्वामी
(संदर्भ : मासिक, ‘श्रीधर संदेश’, एप्रिल १९९०)
राजकारणी आणि संत यांच्यातील नेमका भेद !
सांगली येथील जिज्ञासूंना सनातन संस्था आणि गुरुदेव यांच्या संदर्भात जाणवलेली सूत्रे अन् आलेल्या अनुभूती
रामनाथी, गोवा येथील सनातनच्या आश्रमात झालेल्या ‘साधनावृद्धी शिबिरा’त सहभागी झालेल्या शिबिरार्थींना जाणवलेली सूत्रे आणि आलेल्या अनुभूती
साधिकेने भीषण अपघातात अनुभवलेली ईश्वराची कृपा !
साधनेला आरंभ केल्यावर श्री. शिवाजी लक्ष्मण शिनगारे यांना आलेल्या अनुभूती
सृष्टीच्या ‘पिंडी ते ब्रह्मांडी’, या नियमाविषयी अंबरनाथ (ठाणे) येथील अधिवक्त्या (सौ.) किशोरी कुलकर्णी यांना सूक्ष्मातून प्राप्त झालेले ज्ञान !