‘विरक्ताने जीभ आवरावी. ‘सर्वं जितं जिते रसे’ ज्यांना गोड-गोड अथवा मसाल्याचे चमचमीत चटकदार पदार्थ त्यातही विशेष तळलेले, करपलेले, खुसखुशीत पदार्थ खाण्याची प्रीती (आवड) असते, असे संसार सोडून प्रथम विरक्त दिसले, तरी शेवटी त्यांचे ब्रह्मचर्य नष्ट झालेले, असे कितीतरी ऐकले आणि पाहिलेही आहेत. जिव्हा आणि उपस्थ या दोन इंद्रियांचा कांंहीतरी विलक्षण प्रेमसंबंध आतून आहे. विष पिऊनही सुखाने असणारे ‘शंकर’ कुणी असतील, तर असोत. नियमाला अपवाद असतो, तरी पण प्राय: (प्रथमतः) असेच दिसून येते. निःस्पृहाने जिभलीचे (जिभेचे) चोचले पुरवत बसू नये.’
– प.प. भगवान श्रीधरस्वामी
(संदर्भ : मासिक, ‘श्रीधर संदेश’, एप्रिल १९९०)
बुद्धीप्रामाण्यवादी कधी त्यांची मर्यादा जाणतील ?
संत आध्यात्मिक बिघाडांचे अचूक निदान करून योग्य ती साधनयोजना करतात !
अर्थव्यवस्थेतील ही कोणती शास्त्रीयता ?
सेवेची तळमळ आणि सच्चिदानंद परब्रह्म डॉक्टरांप्रती भाव असलेले पुत्तुर, कर्नाटक येथील सनातनचे १२९ वे संत पू. सांतप्पा गौडा (वय ८१ वर्षे) !
‘सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले सतत समवेत आहेत’, असा भाव असणार्या सनातनच्या १३० व्या संत उजिरे, कर्नाटक येथील पू. (श्रीमती) कमलम्मा (वय ८१ वर्षे) ! 
सच्चिदानंद परब्रह्म डॉ. आठवले यांच्याप्रती कृतज्ञताभाव असलेल्या मंगळुरू येथील सनातनच्या १३१ व्या संत पू. (सौ.) शशिकला किणी (वय ७७ वर्षे) !