आईची पूर्वीपासूनच देवावर श्रद्धा असून तिला अध्यात्माचीही आवड होती. आईला लग्नानंतर पुष्कळ कठीण प्रसंगांना सामोरे जावे लागले; परंतु त्या वेळीही तिची देवावरील श्रद्धा न्यून न होता, ती दृढ होत गेली.
‘मनुष्याच्या जीवनात उद्भवणार्‍या ८० टक्के समस्यांमागे प्रारब्ध, अतृप्त पूर्वजांच्या लिंगदेहांचे त्रास, वाईट शक्तींचे त्रास इत्यादी आध्यात्मिक कारणे असतात.
परात्पर गुरुदेवांची प्रत्येक कृती, प्रत्येक शब्द आणि त्यांचे अस्तित्व यांतून त्यांची प्रीती व्यक्त होत असते. साधकांकडून ते कसलीही अपेक्षा करत नाहीत. साधकांनी साधनेचे प्रयत्न केले, तर चांगलेच आहे; मात्र त्यांनी काही प्रयत्न केले नाहीत, तरी त्यांना संयमाने मार्गदर्शन करतात.
सनातनच्या रामनाथी, गोवा येथील आश्रमात दैवी बालक आणि युवा साधक यांचा सत्संग होतो. त्या वेळी मला आलेल्या अनुभूती आणि जाणवलेली सूत्रे पुढे दिली आहेत.
‘मी अध्‍यात्‍माचा अभ्‍यास करतांना देव मला विविध अनुभूती देतोे आणि ज्ञानप्राप्‍तकर्त्‍या साधकांच्‍या माध्‍यमातून त्यांचे शास्‍त्र सांगतो. हे अनुभवजन्‍य ज्ञान असल्‍यामुळे समाजाला सांगणे सोपे जाते.’
गुरूंचा आश्रम हा सर्व प्राणीमात्रांसाठी ‘वैकुंठधाम’ म्‍हणजे ‘मोक्षधाम’ आहे’, याची अनुभूती आमच्‍यासारख्‍या मानवांप्रमाणे अन्‍य योनीतील जीवही घेत आहेत.
श्री. सत्‍यनारायण तिवारी यांच्या आजारपणात परात्पर गुरु डॉ. आठवले यांची अनुभवलेली कृपा, त्यांची जाणवलेली गुणवैशिष्‍ट्ये आणि त्‍यांच्‍यात जाणवलेले पालट देत आहोत.
‘गुरूंची कृपा साधनेवरच अवलंबून असते आणि ती पैशाने कधीच विकत घेता येत नाही’, हे प्रत्‍यक्ष अनुभवणे!
पूर्वीच्‍या काळी संत जनाबाई, संत तुकाराम महाराज यांना विठ्ठल साहाय्य करायचा. त्‍यांचा प्रपंच चालवायचा. कलियुगात श्रीमन्‍नारायणस्‍वरूप गुरुमाऊलीच माझे घर सांभाळत आहे’, याची मी अनुभूती घेत आहे….
देहाला आरंभ आणि अंत असून काळाच्‍या मर्यादा असू शकतात; मात्र परात्पर गुरु डॉक्‍टरांना ना आरंभ आहे, ना अंत ! ते कालातीत आहेत; कारण ‘परात्पर गुरु डॉ. आठवले’ हे एक तत्त्व आहे. त्‍याला आदि नाही आणि अंतही नाही…..