ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೌಕಾಯಾನ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಎಲ್ಲ ನಾಮ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳು ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದವು; ಇದೊಂದೇ ಶಾಸ್ತ್ರವಲ್ಲ, ಇತರ ಎಲ್ಲ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳೂ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ್ದವು ಹಾಗೂ ಅವುಗಳ ಶಬ್ದಗಳನ್ನೇ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂದು ಮಾತ್ರ ವಿಜ್ಞಾನದ ಯಾವುದೇ ಶಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಶಬ್ದಗಳು ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಭಾರತವೇ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಸರ್ಜರಿಯ ಜನ್ಮಸ್ಥಾನವಾಗಿದೆ; ಏಕೆಂದರೆ ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ ಸನಾತನ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಸುವರ್ಣ ಯುಗವಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮುರಿದ ಮೂಗನ್ನು ಜೋಡಿಸುವುದು, ತುಂಡಾದ ಕಿವಿಯನ್ನು ಜೋಡಿಸುವುದು, ಇಷ್ಟು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಕೆನ್ನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಇಷ್ಟರ ತನಕ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಿಸರ್ಗ, ವಾಸ್ತು ಹಾಗೂ ಶರೀರ ಇವುಗಳ ನಡುವಿನ ಇಂಧನದ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರದ ಮಾಧ್ಯಮದಿಂದ ಸಾಧಿಸುವ ಕಲೆಯು ಶ್ರೇಷ್ಠರಾದ ದ್ರಷ್ಟಾರರಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಸ್ತು ಹೇಗಿರಬೇಕು ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲಿಡಬೇಕು, ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಹಿಂದೂ ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ವಿಚಾರ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.
‘ಇಪ್ಪತ್ತನೇ ಶತಮಾನದ ಓರ್ವ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಎರವಿನ್ ಸ್ಕ್ರಾಡಿಂಗರ್ ಎಂಬಾತನಿಗೆ ‘ಕ್ವಾಂಟಮ್ ಸಿದ್ಧಾಂತ’ದ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯು ವೇದಾಂತಗಳಿಂದ ದೊರಕಿತ್ತು. ಈಗಿನ ಆಧುನಿಕ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ, ಜೀವ-ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ, ಇಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್ ಮತ್ತು ಗಣಕಯಂತ್ರಗಳು ಕ್ವಾಂಟಮ್ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಆಧಾರದಿಂದಲೇ ಇವೆ.’
ಆದಿ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರು ‘ಪೃಥ್ವಿಯ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ದೇವತೆಯು ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದು ಹಿಡಿಯದಿದ್ದರೆ ಈ ದೇಹವು ಜಡವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಥವಾ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ‘ವೈದಿಕ ವಿಜ್ಞಾನ’ದ ಆಧಾರದಿಂದಲೇ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರು ಈ ಭಾಷ್ಯೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ನಮ್ಮ ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕ ತಿಯಲ್ಲಿರುವುದೆಲ್ಲ ಅದ್ವಿತೀಯವಾಗಿದೆ; ಏಕೆಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಸನಾತನ ಸತ್ಯವಿದೆ. ಅದೆಂತಹ ಸತ್ಯವೆಂದರೆ ಕಾಲದ ಸತ್ಯವಾಗಿದೆ, ಅದೆಂತಹ ಸತ್ಯವೆಂದರೆ ಅದು ಇಂದಿಗೂ ಸತ್ಯವಾಗಿದೆ; ಆದರೆ ಇಂದು ನಾವು ಅದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಇದು ಎಂತಹ ಸತ್ಯವೆಂದರೆ ಯಾವುದು ನಾಳೆಯೂ ಸತ್ಯವಾಗಿರುವುದು.